Afbeelding

Column Hanneke Marcelis: 'Bioscoop'

Door: Hanneke Marcelis Algemeen

Netflix, Videoland, Film1. Het is leuk, het is makkelijk en lekker goedkoop. Maar hoe groot die streamingdiensten het filmaanbod ook maken en hoe snel ze de nieuwste films ook hebben. Er gaat niets boven een écht avondje bioscoop. Het enige jammere aan de bioscoop is dat het zo duur is. Want het klinkt heel casual. Eventjes naar de film. Maar als ik de dag erna op mijn bankrekening kijk schrik ik toch altijd even. En nee. Dat komt niet alleen door de prijs van het kaartje. Het is ook dat etensparadijs voor de kassa waar geen ontkomen aan is.

Vroeger was dat wel anders. Vroeger was popcorn en een flesje cola kopen bij de bioscoop een regelrecht drama. In de bioscoop waar ik altijd heen ging stonden steevast te weinig mensen achter de kassa, waardoor de rijen voor de popcorn bijna tot buiten stonden. Dus als je een beetje laat kwam binnenlopen moest je kiezen tussen of popcorn halen, of het begin van je film kunnen zien. En dan koos ik toch dat tweede. Maar dat soort praktijken zijn allang verleden tijd. Tegenwoordig kun je alles zelf pakken, scheppen en tappen en sta je nooit langer dan een minuut in de rij bij de kassa. Een gouden formule, want de verleiding om iets te kopen is daardoor gigantisch. Zelfs wanneer ik in mijn tas al drinken, chips en snoep heb meegesmokkeld om te voorkomen dat ik me in de bioscoop weer aan de verleiding vergrijp, vind ik mezelf dan toch weer terug bij de kassa. Om iets af te rekenen wat ik totaal niet nodig had, maar er te lekker uit zag om te laten staan. Zo ging het ook bij mijn laatste bioscoopavontuur. Aan het einde van de film gingen de lichten aan, en keek mijn beste vriend met verbazing naar mijn bak popcorn. 'Ehm, die is niet leeg?" Nee. Die was niet leeg nee. En de zak chips naast me was ook nog dicht. De popcorn ging de prullenbak in, en de chips propte ik in mijn tas. Leuk dat ik struinend door dat etensparadijs dacht dat het een goed idee was om én popcorn, én m&m's én chips te kopen. Maar mijn maag dacht daar anders over. Dus een dag later zat ik thuis op de bank Netflix te kijken met die chips waarvoor ik acht keer zoveel had betaald als in de supermarkt. En dan de volgende keer als ik naar de film ga tóch weer klagen hè. Want ik vind het wel duur. Zo'n avondje bioscoop.



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief