Fiona Moerings: ‘Ik heb altijd het gevoel dat ik op twee plekken tegelijk moet zijn’

ROOSENDAAL - Fiona Moerings werd in 2015 opeens eigenaar van Waterplantenkwekerij R. Moerings toen haar man Ronald omkwam bij een auto-ongeluk in Duitsland. Ze besloot niet bij de pakken neer te gaan zitten, maar deed er juist alles aan om het bedrijf rollende te houden. Ze zijn nu marktleider in Europa als het gaat om het leveren van waterplanten voor in en rondom de vijver. “We leveren vooral aan tuincentra in Duitsland, Engeland, België en Frankrijk, maar eigenlijk door heel Europa.”

Fiona, laten we even teruggaan naar het begin. Wat voor opleiding heb je gedaan?
Ik heb de mavo afgemaakt en daarna ben ik de mbo-studie Sociale dienstverlening gaan doen. Vervolgens ben ik naar het hbo gegaan en heb ik Sociaal pedagogische hulpverlening gestudeerd, maar tijdens mijn stage kwam ik erachter dat dit toch niet was wat ik wilde. Ik ben op kantoor terechtgekomen op de afdeling boekhouding en dat vond ik eigenlijk super leuk. In de avonden ben ik daar nog een speciale studie voor gaan volgen.

Je opleidingskeuze verraadt al een beetje wat je wilde worden
Ja, ik wilde maatschappelijk werkster worden.

Waarom was dat toch niet wat je ervan gedacht had?
Dat werk was eigenlijk nooit af. Ik verlangde naar een baan waarbij ik ‘s ochtends een stapel met werk had en die dan ‘s avonds af was. Dat geeft mij veel meer voldoening en resultaat. Daarnaast was ik er ook gewoon te gevoelig voor. Ik nam mijn werk te veel mee naar huis.

Hoe ging het toen verder?
Ik leerde mijn man, Ronald, kennen en hij begon eigenlijk net zijn eigen zaak in waterplanten. Ik hielp hem waar dat nodig was. Aan het begin waren we nog heel klein en was er nog niet veel administratie, maar naarmate we groter werden was ik er steeds meer tijd aan kwijt. Ik ben die avondopleidingen ook gaan volgen met het oog op de toekomst.

Wanneer besloot je om definitief de boekhouding te gaan doen?
Dat was in 1998, toen we verhuisden naar Roosendaal. Het bedrijf zat eerst in Boskoop, maar vanwege de veengronden daar liepen we tegen problemen aan. Uiteindelijk zijn we met heel het bedrijf naar hier verhuisd, inclusief personeelsleden die we toen hadden.

Die zijn allemaal meeverhuisd met het bedrijf? Dat is bijzonder.
Ja, dat was het ook. Twee van hen zijn weggegaan, maar de rest van de oude club werkt er nog allemaal. We zijn een heel hecht bedrijf. Je zou bijna zeggen een familiebedrijf, maar we zijn geen familie. Alleen mijn zwager Dolf is bedrijfsleider, die woont hiernaast.

Je zou kunnen zeggen dat alles op rolletjes liep, maar toen kwam het jaar 2015.
Ja. Ronald kwam te overlijden en als de eigenaar van een bedrijf wegvalt, dan brengt dat veel onzekerheid met zich mee. We zijn doorgegaan. Natuurlijk moest er eerst heel veel geregeld worden, maar het bedrijf moest ook doordraaien.

Dat lijkt me ontzettend moeilijk.
Ja, maar het houdt je ook op de been. Het werk ging ook door en ik heb me volledig op m’n werk gestort. Ik wilde ook aan ons personeel en aan de klanten laten zien dat we doorgingen, want ook bij klanten was er onzekerheid over wat we gingen doen. Ik heb in het begin juist overal mijn gezicht laten zien, hoe moeilijk ik dat toen ook vond.

Ben je jezelf nooit verloren in het werk?
Nee, we werkten altijd al veel. En het was juist fijn om je gedachten te kunnen verzetten. Als je ‘s avonds alleen op de bank zit, dan pak je toch wat sneller je laptop. Wat dat betreft ben je nooit klaar. Tegenwoordig probeer ik ‘s avonds en in de weekenden vooral tijd te maken voor de kinderen en niet meer zoveel te werken.

Hoe ging het bedrijf verder?
We hadden net in oktober 2015 de vergunningen gekregen voor het bouwen van nieuwe kassen én een uitbreiding. Dat hebben we doorgezet, want stilstaan is achteruitgaan.

Maar jouw rol binnen het bedrijf was opeens veranderd. Vond je dat lastig?
Eigenlijk niet. Ik wist al heel veel van het bedrijf. We zijn een hecht team en we doen dit allemaal samen. Dat is de kracht van een goede ondernemer. Sterke mensen om je heen verzamelen. Samen sta je sterk.

Welke eigenschappen moet een ondernemer nog meer hebben?
Je moet risico’s durven te nemen, mensen in hun kracht zetten en vertrouwen in ze hebben. En je moet altijd vooruitkijken en niet stilzitten.

Vind je het nu wel leuk om ondernemer te zijn?
Ik ben er noodgedwongen ingerold, maar nu vind ik het wel super leuk. De vrijheid die je als ondernemer hebt, vind ik super. Vooral nu met de kinderen is dat ideaal. Maar, ik heb wel het gevoel dat je altijd op twee plekken tegelijk moet zijn.

Had je er ooit zelf voor gekozen om ondernemer te worden?
Nee, dat nooit. Vanwege de financiële onzekerheden en je hebt meer zorgen en verantwoordelijkheden. Alhoewel, zeg nooit nooit. Je weet nooit hoe het leven loopt. Dat is bij mij wel gebleken.

Als je het hebt over zorgen, bedoel je dan bijvoorbeeld de coronacrisis?
Dat valt dus wel mee. Met het bedrijf gaat het super goed en we draaien dit jaar ons beste jaar ooit. Dat geeft wel kracht en energie en we gaan dit de komende jaren vasthouden. Begin maart heeft het wel even stilgelegen bij ons en dat was lastig, ook voor het personeel. Maar toen bekend werd dat de tuincentra gewoon open mochten blijven, liep het storm bij ons. Dat vind ik soms vervelend om te zeggen, vooral als je kijkt naar ondernemers die wel hun zaak moesten sluiten. Maar bij ons gaat het goed.

We zijn bij de laatste vraag: Met wie zou jij aan de keukentafel willen zitten?
Met de minister van financiën: Wobke Hoekstra. Vooral na deze coronacrisis. Ik zou wel eens willen weten hoe de begroting er komend jaar uit gaat zien.