"Er is niets zo moeilijk dan het spelen van een verslaafde"

ROOSENDAAL – Woensdag 17 en donderdag 18 april speelt Theater Reflex de tragikomedie HOND, geschreven door Willem de Vlam. Beide voorstellingen vinden plaats in de kleine zaal van Schouwburg de Kring en beginnen om 20.15 uur.

DOOR RENÉ BRUIJNINCX

Het stuk, waarin drugs- en verslavingsproblematieken een belangrijk deel van de inhoud zijn, is zeker niet voor alle leeftijden. Vanuit het gevoel van de drie spelers, Jeroen Schrauwen, Michael Graauwmans en Joost Godschalk, wordt de werkelijkheid realistisch benaderd.

Voorbereiding

Bert Mathijssen, die al jaren de productie voor Reflex verzorgt, geeft aan hoe de keuze en de samenstelling van de cast tot stand is gekomen: “Ik ben uitgegaan van de spelers die beschikbaar waren en heb daar een aantal stukken voor uitgezocht. Die hebben ze gelezen en uiteindelijk is er gekozen voor HOND van De Vlam. In overleg is er toen gekozen voor Marionne van de Camp als regisseur”. Opvallend daarbij was ook dat alle drie de spelers een – niet uitgesproken – voorkeur voor een persoon uit het stuk hadden, en dat die uiteindelijk – zonder voorkennis - door Van de Camp zijn gehonoreerd.

Beleving

Wanneer de spelers gevraagd wordt wat HOND zo uitzonderlijk maakt, hebben ze daar allemaal een motivatie voor. “Het is een uitdaging om het te spelen”, zegt Joost. Michael geeft aan: “En het is zeker geen simpel te spelen stuk”. Jeroen vat de problematiek samen: “Drugs en verslavingen zijn van alle dag en dus uiterst herkenbaar”.

Waar ze het ook over eens zijn is de uitwerking van het stuk bij het publiek: “Dit is een stuk dat tot nadenken aanzet, misschien zelfs meer vragen oproept dan dat het beantwoordt, en in ieder geval het uiterste van ons vraagt”. Dat blijkt ook voort te komen uit de manier waarop de spelers het stuk zelf beleven. Jeroen daarover: “Er goede klik tussen regisseur en spelers zorgt ervoor dat iedereen in staat is om het uiterste te geven”.

Techniek

Bij de vraag hoe ieder van de spelers zijn tekst leert, worden de technieken besproken. Joost en Michael hebben dankzij de echtgenotes een sparringpartner die hen daarbij helpt, en Jeroen sluit zich op bepaalde avonden in ‘zijn hok’ op, dekt teksten af en let op de cues die aangeven wanneer zijn tekst moet worden gesproken. Het inspreken van de hele tekst en afluisteren en invullen van je eigen aandeel is ook een gehanteerde werkwijze. “Zodra ieder zijn tekst beheerst, geeft de regisseur aanwijzingen met betrekking tot de plaats op het toneel, de manier van bewegen en de intonatie. Uiteraard is daar de interactie tussen spelers en regisseur weer van onschatbare waarde”, geeft Bert Mathijssen aan.

Beleving

“Het stuk gaat over drugs, verslaving en vriendschap. Uiteindelijk overwint de vriendschap, maar daarmee is het hele verhaal niet verteld. HOND een stuk met een open einde”, merken de spelers op. Joost daarover: “Tijdens de voorbereidingen zijn we anders naar het nieuws, de krant en reportages gaan kijken die over het thema gaan”. Hij verwijst naar de impact die dat in hun situatie heeft. “HOND is zeker niet geschikt voor alle leeftijden. Bij een film kun je iets op pauze of af zetten. Bij toneel is dat niet het geval. Vandaar dat dit stuk de nodige vragen zal oproepen en niet voor iedereen geschikt is”, besluiten ze.