Jubilerend bruidspaar Akkerman-van der Gaag: ‘In Sint Willebrord alles binnen handbereik’

SINT WILLEBRORD - Fred (84) en Ria Akkerman- Van der Gaag (84) vierden op 28 december hun trouwdag. Bijzonder, want op deze dag was het precies zestig jaar geleden dat zij elkaar het ja- woord gaven. Niet in de gemeente Rucphen, maar in Rotterdam werd het huwelijk voltrokken. In 1993 besloot het stel naar Sint Willebrord te verhuizen. Ze zochten ruimte en vooral vriendelijke buren. Uiterst tevreden kijken ze terug op deze twist in hun leven.

DOOR CORINE ROKS

Het echtpaar woonde in een twee-onder-een- kapwoning in Hoogvliet. De kinderen waren inmiddels uitgevlogen toen nieuwe buren een einde maakten aan hun levensgeluk. “Het was echt niet leuk meer, vandaar de wens om te verhuizen, liefst binnen een straal van honderd kilometer binnen Rotterdam. Destijds zong ik in het koor The Credo Singers van Arie Pronk, dat wilde ik niet opgeven,” steekt mevrouw van wal. “Een koor met een Christelijk repertoire, 32 jaar zong ik hierin als sopraan. In de jaren ’70 het eerste buitenlandse koor dat in de St. Paul’s Cathedral te gast was. Ook bij het 100-jarig bestaan van het Leger des Heils hebben we in Londen gezongen.”

Dorpsmentaliteit

De makelaar wijst het stel op een mooi vrijstaand huis in Sint Willebrord. Het echtpaar is direct enthousiast. Eenmaal gesetteld raken ze al snel vertrouwd met de dorpsmentaliteit. “Heel bijzonder, in de winkel om de hoek kreeg ik zomaar kleding mee om thuis te passen. Ik wilde graag vooraf betalen, maar de eigenaresse was resoluut: ‘Betalen doet U maar nadien’.” Begroetingen op straat zijn uitgegroeid tot hechte vriendschappen, waarbij mevrouw aanvult: “In onze buurt staat iedereen voor elkaar klaar. Zo wordt ons gras gemaaid en voor de plantjes gezorgd als wij naar onze kinderen in Amerika gaan.” Zeventien keer is mevrouw afgereisd naar de States. Met trots toont het echtpaar foto’s van de kleinkinderen en achterkleinkind. “Ik ben niet altijd mee geweest, iemand moest toch de kost verdienen,” geeft meneer lachend aan. In Leeuwarden stond zijn wieg, in Rotterdam ontmoet de jonge Fred zijn Ria voor het eerst: “Ik werkte daar voor de PTT toen ik Ria uit Overschie voor het eerst zag.” De vonk sloeg over en de liefde werd op 28 december 1961 verzilverd met het boterbriefje.

Meneer over zijn werkzame leven: “Na de PTT heb ik een aantal jaren op de vaart gezeten. Met een schip, genaamd Merwestad, voeren we van Nederland naar de Scandinavische landen, Ierland en Engeland. Pas op zee kreeg de kapitein van het vrachtschip de volgende bestemmingen door.” Een mooi schilderij herinnert aan die tijd. “Geschilderd door een vriend als verjaardagscadeau, ik ben er heel blij mee.” Na de vaart gaat meneer voor een baan bij Shell Pernis: “In de functie van operator, ik was verantwoordelijk voor de machines. Wij maakten van olie synthetisch rubber bedoeld voor de autobandenbranche.” Ruim dertig jaar heeft hij bij Shell gewerkt. Zijn pensioen viel samen met de verhuizing naar Sint Willebrord: “Dit alles in een jaar tijd. Hier op Sint Willebrord heb ik een mooie tuin die ik graag verzorg. Dat doe ik nu samen met Ria,” geeft meneer zijn vrijetijdsbesteding aan. Tot slot prijst het echtpaar het dorp met de veelzijdigheid aan winkels. “Wij hoeven nooit naar de grote stad om boodschappen, we hebben hier alles binnen handbereik, van levensmiddelen tot gordijnen, van fiets tot reparateur van onze douchedeur.” [n]