Benjamin Scheltema: ‘De opdracht van Tesla is wel één van mijn hoogtepunten’

ROOSENDAAL - Kunstenaar Benjamin Scheltema timmert al ruim acht jaar aan de weg. Zijn werken waren al te zien bij restaurant ‘The Jane’ in Antwerpen, bij Designer Outlet Roosendaal en op de nieuwste Tesla’s. Sinds dit jaar heeft hij zijn baan in loondienst opgezegd en focust hij zich volledig op zijn eigen ondernemingen: Galerie Benjamin Scheltema en zijn kledingmerk BENJAMIN.

Benjamin, wilde je altijd eigen ondernemer worden?
Ja, ik had altijd al de droom dat ik iets voor mezelf wilde beginnen, maar ik had nooit gedacht dat het dit zou worden.

Hoe is dat zo gelopen?
Ik ben een aantal jaar geleden gescheiden van mijn partner. Ik ben toen gaan schrijven om alles van me af te schrijven. Ik heb een verhaal of 80 geschreven. Van de zwartste bladzijde in mijn leven naar een verhaal over een beter leven. Het waren poëtische verhalen. Ik vertelde wat er was gebeurd, maar gaf ook niet te veel weg. Uiteindelijk besloot ik dat er beeld moest komen bij de verhalen en toen ben ik gaan schilderen.

Hoe ga je van schilderen bij je verhalen naar opdrachtgevers zoals Tesla? Dat is nogal een stap.

Ik vertelde op mijn werk bij Drukkerij Altorffer dat ik aan het schilderen was en ik liet wel eens wat zien. Via via werd ik gevraagd om schilderijtjes te maken voor de ColSensation. Van daaruit krijg ik mijn eerste zakelijke opdracht. Van Mook Schoentechniek vroeg me om 75 schilderijtjes te maken die ze konden weggeven als kerstgeschenk. Van het een kwam het ander en toen heb ik me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. 

Was dat spannend?
Ja, het was spannend, maar het was ook een wens die uitkwam. Ik vond mijn werk heel erg leuk, maar ik wilde ook meer uitdaging in mijn werk bij de drukkerij. Ik heb altijd gezegd dat ik concepten wilde uitwerken. Ik ben altijd expressief geweest. Wilde altijd al mijn mening uiten. Dat doe ik nu nog steeds, maar wel op een andere manier. Uiteindelijk ben ik minder uren gaan werken bij de drukkerij. Ik werkte 32 uur, zodat ik één dag vrij had om voor mezelf te werken. Uiteindelijk was ik nog 20 tot 25 uur bij de Galerie bezig. Toen mijn moeder overleed in september vorig jaar, besloot ik dat ik zou stoppen met mijn normale baan. Ik wilde in eerste instantie nog een dag minder gaan werken, maar dat kon niet. Daarom heb ik nu besloten om helemaal voor mezelf verder te gaan.

Waarom nu?
Ik heb inmiddels genoeg mensen om me heen verzameld die kunnen bijdragen aan wie ik wil worden. Daarnaast zijn de opdrachten ook steeds groter geworden.

Je hebt een design mogen maken voor Tesla. Is dat een hoogtepunt voor jou?
Ik heb meerdere hoogtepunten gehad in mijn carrière, maar Tesla is er daar wel één van ja. Maar, ik heb ooit ook een half jaar in een Range Rover Evoque mogen rijden met daarop mijn ontwerp, omdat ik een designwedstrijd had gewonnen. Daarnaast heb ik met mijn kunst in The Jane in Antwerpen mogen hangen. Precies op dat moment werd The Jane uitgeroepen tot mooiste restaurant van de wereld. Toen dacht ik: Nu gaat het gebeuren. Nu gaat het balletje rollen. Maar dat gebeurde niet.

Is dat bij de opdracht van Tesla wel gebeurd?
Uiteindelijk heb ik er wel iets aan overgehouden. Mijn handschrift is een hot item geworden. Op iedere Tesla in Europa stond in mijn handschrift: Not Model Y. Sindsdien zijn mensen wel geïnteresseerd in mijn handschrift. Dat is nu bijvoorbeeld ook te zien bij Designer Outlet Roosendaal en ik ben ook gevraagd voor de Designer Outlet in Roermond om vier muurschilderingen te maken. Sindsdien heb ik wel grotere klanten.

Ben je een goede ondernemer? 

Ja, ik vind van wel. Ik denk altijd in mogelijkheden en niet in problemen. Ik kom altijd tot een oplossing. Met het team way ik nu om me heen heb, kan ik een goede ondernemer zijn. Ik laat nog weleens wat liggen bij de prijsafspraken, daar valt winst te behalen.

Hoe bedoel je dat?
Laat ik zeggen dat, als ik had geweten wat de impact was geweest van die sticker voor Tesla, dan had ik het wel anders aangepakt.

Geld lijkt me niet jouw drijfveer?
Dat klopt. Ik wil mooie dingen maken en daar is geld voor nodig. Ik schilder niet omdat ik het wil verkopen. Maar, ik moet het verkopen om te kunnen blijven schilderen. Overigens is mijn kunst maar een klein deel van de inkomsten. Ik werk ook aan grotere projecten. Zo ben ik nu bijvoorbeeld gevraagd om met een team de eerste twee etages van het Universiteitsgebouw bij de KMA opnieuw in te richten. Dat is een enorm contract en als we dat goed doen, mogen we de andere verdiepingen ook doen. Daarnaast was ik bijvoorbeeld ook betrokken bij de inrichting van restaurant 1857 in Roosendaal.

Je bent ook maatschappelijk betrokken. Waarom?
Ik heb een zwak voor passie. Iemand die gepassioneerd ergens mee bezig is, dat raakt mij. Dan kan het zomaar zijn dat ik ga huilen. Ik heb dat vooral bij jongeren, daarom ben ik ook het platform Parels van Roosendaal gestart. Zelf wist ik in groep 8 al dat ik bij de drukkerij wilde gaan werken, omdat mijn vader me daarmee naartoe had genomen. Veel jongeren hebben hun passie al ontdekt of ze hebben alleen een extra zetje nodig. Wij kunnen met ons platform bijdragen aan dat volgende stapje. Maar, ik geef bijvoorbeeld ook graffiti workshops aan de Oekraïense kinderen die nu in De Brink worden opgevangen en ik heb workshops gegeven op het bevrijdingsfestival. Dat doe ik niet om er geld mee te verdienen, maar omdat ik het belangrijk vind om iets bij te dragen.

Laatste vraag: met wie zou jij nog eens aan de keukentafel willen zitten?

Dat vind ik een lastige vraag. Er is voor mij niet perse een voorbeeld-figuur of iemand tegen wie ik op kijk. Ik zou kiezen voor mijn moeder. Om haar bij te praten over alles wat er verandert is nadat zij mij als raadgever en steun en toeverlaat heeft verlaten. Ik mis haar elke dag maar ik weet ook dat zij trots zou zijn op wie ik geworden ben. Al ben ik nog lang niet klaar, het avontuur is pas net begonnen.