Kees en Cor Lazeroms-Bommelijn zestig jaar getrouwd

SPRUNDEL - Het echtpaar Cor (83) en Kees (81) Lazeroms-Bommelijn vierde op 4 mei zijn diamanten huwelijk. De felicitaties stroomden die dag binnen, burgemeester Marjolein van der Meer Mohr bracht ze persoonlijk. Eén kaartje had heel wat kilometers overbrugt, het kwam uit Canada. Het land waaraan de heer en mevrouw Lazeroms mooie herinneringen koesteren.

“Vijf keer zijn we in Canada geweest. Prachtige vakanties waar mijn schoolvriendin ons de mooiste plekjes liet zien,” laat mevrouw Lazeroms weten. De fotoboeken komen op tafel en enthousiast worden de reizen herbeleefd. “In 1994 zijn we voor het eerst naar Mientje van Trijp geweest. Zij was al een paar keer naar haar geboorteplaats Schijf afgereisd en stelde voor dat wij eens de overzeese oversteek zouden maken, en zo gebeurde,” aldus het echtpaar.

Ruimte

De jonge Cor ontmoette haar levensgezel in Rijsbergen. Kees kwam uit Etten-Leur. “Ik woonde op de Wildert. We trouwden en kochten een huisje in het buitengebied van Sprundel. Daar woonde al wat familie, het buitenleven en de ruimte spraken ons erg aan. Tien jaar hebben we in dat huis gewoond, daarna heb ik op onze naastgelegen grond zelf een woning gebouwd,” aldus mijnheer die de kost verdiende als metselaar. Het huwelijk wordt bekroond met twee zonen; Jos en John. Inmiddels zijn de echtelieden al ruim twintig jaar opa en oma van twee kleindochters. Terwijl Kees aan het werk is op de bouw, zorgt Cor voor de kinderen én de zomerkoninkjes. “Op onze grond, iets meer dan een bunder, verbouwden we destijds aardbeien. Elke dag maakte we een ritje naar de veiling van Zundert,” aldus mevrouw die haar roots op Schijf heeft. Zundert is ook de plek waar het echtpaar zijn boterbriefje heeft gehaald. “Het deel van Schijf waar wij vroeger woonden, behoorde toen bij de gemeente Zundert. Ik ben opgegroeid als enige meisje tussen zeven broers. Zij leerden mij schieten met de buks. Later kwam dat goed van pas bij het Schijfse Gilde, waar mijn man en ik lid van waren. Het was leuk om een gezamenlijke hobby te hebben.” Een andere hobby van Kees waren de bijen. “Ik had wel vijftig kasten. Ik merkte aan de bijen als er te weinig bloesem in de buurt was, dan waren ze geïrriteerd en staken ze makkelijk. Ik had wat adressen in Zeeland waar ik de kasten dan kon uitzetten. Plekken met voldoende bloesem van bijvoorbeeld de koolzaadplant.”

Moedertaal

“We zijn altijd bezig op en rond het huis, dat is ook de reden dat we zo graag naar Canada gingen. Dan logeerden we bij Mientje en hielpen in de ochtenduren mee op het melkveebedrijf. In de middag maakten we samen tripjes door de uitgestrekte streek, zo mooi! En weet wat zo leuk was, vele Canadezen waren van Nederlandse komaf. Zodra zij hoorden dat wij uit Holland kwamen, stapten zij over op hun moedertaal.” De laatste oversteek maakte het echtpaar in 2011. Het contact bestaat nu voornamelijk uit kaarten en briefjes. “Aan skypen doen we niet, wij zijn nog van het geschreven woord,” vult mevrouw aan. Nog steeds trekken het buitenleven, de ruimte en de vrijheid. “Daarin voorzien onze fietstochtjes, het liefst in Nederland waar we met gemak zo’n vijftig kilometer maken,” besluit het echtpaar.