Zeljka Podnar poseert voor de Mondriaan die haar man Bruno heeft geschilderd. FOTO CORINE ROKS
Zeljka Podnar poseert voor de Mondriaan die haar man Bruno heeft geschilderd. FOTO CORINE ROKS Foto: Corine Roks

Gezin Podnar niet meer weg te denken uit Rucphen

Door: Peter Houtepen Algemeen

RUCPHEN - Vijfentwintig jaar geleden besloten Zeljka (48) en Bruno (52) Podnar met hun drie maanden oude baby te vluchten uit het toenmalige Joegoslavië. De burgeroorlog werd steeds grimmiger; jonge mannen worden opgeroepen om mee te vechten, vrouwen waren niet meer veilig. Het jonge gezin strandde in Nederland en kreeg na verblijf in het asielzoekerscentrum een huis toegewezen in Rucphen. Inmiddels heeft de familie Podnar hier een heel nieuwe leven opgebouwd inclusief een grote vriendenkring en een mooie carrière.

DOOR CORINE ROKS

"Ik denk dat wij het destijds wel wat gemakkelijker hadden qua Nederlandse voorzieningen dan de vluchtelingen van nu", steekt Zeljka Podnar van wal. "Alles was in de jaren negentig beter, met goede mogelijkheden in de zorg, prima aanbod om de taal te leren en opvang voor de kinderen."

Sarajevo

In 1992 besloot het jonge gezin vanuit hun geboortestad Sarajevo te vluchten. "En dat was net op tijd, drie maanden later waren de grenzen dicht. We zijn gevlucht naar vrienden in Kroatië en van daaruit naar Nederland. Onze tweede dochter is hier geboren, midden in de procedure voor een verblijfsvergunning, wachtende in het asielzoekerscentrum."

In die tijd was het gebruikelijk dat vluchtelingen na asiel een woning kregen toegewezen die twee keer geweigerd kon worden. Veel vluchtelingen gaven de voorkeur in de buurt van hun familie en of vrienden te wonen. "Wij hadden echt niemand, dus het eerste huis hebben we gelijk omarmd." En zo gebeurde het dat het gezin Podnar in september 1994 in de gemeente Rucphen werd ingeschreven. Ze betrokken een huis in de Pieter Breughelstraat.

Ambities

De familie kreeg een budget om hun nieuwe stek in te richten. Een contactpersoon van de gemeente Rucphen werd toegewezen om het jonge gezin bij de formaliteiten te helpen. "Al vrij snel hadden we ons de Nederlandse taal eigen gemaakt. Een moeilijke taal, en nog steeds", laat de goedbespraakte Zeljka Podnar weten. De jonge ouders hadden beiden een universitaire achtergrond en barstten van de ambities, die ze in Nederland voortzetten. Mevrouw heeft in haar geboorteland Economie gestudeerd en eenmaal hier richt verdiepte zij zich in informatica. "Aangeboden door het Rijk, dat was destijds heel vanzelfsprekend."

Loopbaan

Ook het solliciteren wierp zijn vruchten af. Al snel kreeg ze een aanstelling bij het bankwezen. Haar man vond een baan als docent Lichamelijke Opvoeding bij een middelbare school.

Inmiddels werkt Zeljka als financieel medewerker alweer vijftien jaar bij Avans Hogeschool in Breda. Naast haar werk heeft zij zich ruim tien jaar sterk gemaakt voor de adviesraad Sociaal Domein van de gemeente Rucphen. Haar man Bruno werkt ondertussen al twintig jaar bij de gemeente Tilburg in de functie van sportconsulent.

Integreren

Ook op sociaal gebied loopt de integratie op rolletjes. "De eerste twee maanden in Rucphen hadden we geen contact, totdat er een lieve buurman op de stoep stond met twee kinderstoeltje. Wat volgde was een geweldige tijd waarbij we prima met de buurt integreerden", herinnert mevrouw haar vroegere plek.

Inmiddels is het gezin niet meer weg te denken uit de gemeente Rucphen, met een rijk netwerk van vrienden, kennissen en collega's. Beide dochters zijn uitgevlogen, de jongste woont sinds kort onder begeleiding in ouderinitiatief De Parel in Sprundel. Tot slot laat Zeljka weten: "Ik ben blij dat wij in dit dorp terecht zijn gekomen, ik heb me hier nooit echt buitenlander gevoeld."



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief