Afbeelding
Foto: René Bruijnincx

'In ons gezin wordt niet over maar tegen elkaar gesproken'

Door: Addo Sprangers Algemeen,Nieuws

SPRUNDEL - Hun trouwdag, 20 september 1958, was regenachtig. Ze trouwden 's ochtends om half negen voor de wet en om negen uur voor de kerk. En omdat die 20e september een zaterdag was konden ze gratis trouwen.

Zoals gebruikelijk ontvingen ze afgelopen donderdag gelukwensen van de Koning en van de Commissaris van de Koning. En zoals dat in de gemeente Rucphen gebruikelijk is, kwam burgemeester Marjolein van der Meer Mohr langs om het jubilerend echtpaar te feliciteren.

In de buurt

De in 1938 geboren Jos van den Broek komt uit Sprundel en zijn echtgenote Toke Rommers komt van Sint Willebrord. De echtelieden hebben beiden een arbeidzaam leven achter de rug. "Toen ik met mijn 13 jaar van school af kwam, mocht ik gelijk bij de boer gaan werken", vertelt Jos over zijn jeugd. "Ik was als de dood voor koeien, maar het eerste dat ik bij de boer moest doen was natuurlijk koeien melken. Omdat ik geen opleiding voor een beroep had gehad, pakte ik alles aan waarmee ik een boterham kon verdienen. Bij de boer verdiende ik 10 gulden per week en moest dat afgeven aan mijn ouders. Ik kreeg dan als zakgeld één gulden". Maar Van den Broek had wel in de gaten dat er overal werk was en dat je met name in de bouw en betonindustrie meer kon verdienen. Toke Rommers, geboren in 1940, ging naar de lagere school in Sint Willebrord en volgde vervolgens een opleiding op de huishoudschool in haar geboorteplaats en in Rucphen. "Daarna kon ik gaan werken in het atelier van juffrouw Kocx. Na verloop van tijd werd ik aangenomen bij het Frenko-atelier, waar we overhemden maakten. Ik verdiende daar 18 gulden per week en kreeg 2,50 gulden traktement".

Kennismaking

Toke en Jos leerden elkaar kennen tijdens het dansen bij Rinus Klep in Etten-Leur. De week daarna fietsten ze, zoals iedereen dat in die tijd deed, naar Jochems in Hoeven om te dansen. "Daar hebben we elkaar leren kennen", weten ze nog. Jos: "In het begin was het een knipperlichtrelatie, maar in 1957, toen ik in militaire dienst moest, werd het echt verkering. In die tijd, zo vlak na de Watersnood, was er volop werk in Zeeland. De dijken moesten worden hersteld, er moest nieuwe spoorrails worden gelegd en heel veel mannen uit West-Brabant gingen daar aan de slag. Op een gegeven moment werd ik stoker op een stoomlocomotief. Ik moest zorgen dat het vuur bleef branden en de machinist bestuurde de trein. Ik kreeg dat baantje omdat ik nog niet zo oud en dus niet het zwaarste werk hoefde te doen".

Trouwerij

"In september 1958 zijn we vervolgens getrouwd. We feestten thuis, want dat was toen gebruikelijk". Toke weet nog precies wat voor cadeaus ze kregen. "Een vloerkleed, een strijkplank en strijkijzer, twee tafellakens en thee- en badhanddoeken. We gingen bij de ouders van Jos inwonen in een piepklein kamertje, maar daar waren we toen heel tevreden mee". In 1960 gaan ze zelfstandig wonen en toen ze twaalf en een half jaar getrouwd waren, bouwden ze een woning aan het Binnenpad, waar ze nog steeds wonen.

Gezin

Afgelopen donderdag kon iedereen aan de versierde woning zien dat het feest was. Zoon Arie, dochter Diny, hun beide gezinnen met de vier kleindochters en drie achterkleinkinderen waren genoeglijk samen om deze heuglijke dag te vieren. De kleinkinderen Claudia, Mandy, Céline en Isaben waren eensgezind in hun waardering voor opa en oma: "Ze zijn erg behulpzaam, staan altijd voor ons klaar, zijn eerlijk, praten nooit over maar tegen ons en zijn dankzij alle moderne communicatiemiddelen uitermate modern". Opa en oma Van den Broek bevestigen de lofzang van hun kleindochters: "We hebben een tablet, een I-phone, computers en we kunnen skypen. Op die manier blijven we op de hoogte en zijn onze kinderen en kleinkinderen altijd dichtbij".

BIJDRAGE RENÉ BRUIJNINCX



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief