Arnoud de Jager: ‘Ik ben geen keiharde zakenman’

THOLEN - Sinds 2006 is hij eigenaar van Vishandel Schot Tholen. De enthousiaste Arnoud de Jager wist als klein kind al dat hij ooit ondernemer wilde worden ‘al was het putjesschepper op zee’. Zijn vader had een boerderij. De bedoeling was dat Arnoud en zijn broer deze ooit zouden overnemen, maar dat liep iets anders dan verwacht.

Hoe anders liep het?
“Mijn vader besloot rond het jaar 2000 om een neventak te starten. Samen met zijn hem volgde ik een opleiding richting viskweek. Toen we daarmee klaar waren, besloten we een viskwekerij te starten in Yerseke. De markt was uitdagend. Zelf begon ik toen een nichemarkt en ging rechtstreeks tarbot aan de horeca leveren, met name aan restaurants in Antwerpen. In die tijd kocht ik ook vis in bij Vishandel Schot. Ik vond die handel in vis en het leveren aan restaurants fantastisch. Toen besefte ik ook dat ik iets deed waarbij ik totaal niet in de gaten had hoe lang iets duurde. Voor mij was het geen werken.”

Hoe kwam je op het idee om Vishandel Schot over te nemen?
“Het was niet mijn idee. Jo Schot, de eigenaar toen, zei op een gegeven moment dat ik zijn zaak wel over mocht nemen. Ik dacht dat het een grapje was. Totdat hij het een maand later weer een keer vroeg. Vanaf toen ging het heel snel en hebben we de overname in gang gezet. Voor mij was het allemaal nieuw. We hadden toen ook nog van die ‘leurwagens’ die langs de deur gingen met vis. De afnemers waren toen met name visboeren. Ik ging me toen meer richten op de horeca. Die doelgroep groeide gestaag.”

Hoe ben jij als baas?
“Ik denk niet dat ik een ‘baas’ ben. Voor mij voelen onze mensen meer als collega’s dan als mijn personeel. Ik probeer me in te leven mijn mensen en te luisteren. Mensen vinden het ook fijn om met me te praten en kunnen altijd bij mij terecht. Zelf merk ik dat ik er soms door drukte wel weer tekort in schiet. We zijn in korte tijd zo snel gegroeid en dat merken we ook op personeelsgebied. We zoeken personen met passie voor het vak. Ons doel is ook om geen gewone vishandel te zijn, maar een topvishandel. Niet de grootste, maar de beste. Dat is wat ik ambieer. We willen passie uitstralen op iedere laag in ons bedrijf.”

Hoe ga je om met een personeelstekort?
“Van de zomer was het topdrukte en hebben we een recordomzet behaald. Dat was geweldig! In drukke tijden ben ik echt afhankelijk van de goodwill van mensen om me heen. Die hebben dat werkelijk waar ook getoond. Daarnaast heb ik zelf ook dag en nacht gewerkt en daadwerkelijk op de werkvloer gestaan. Hierin werd ik gelukkig enorm ondersteund door mijn compagnons Sander en Wim. Zij zijn enkele jaren geleden in de zaak gekomen en hebben ook passie voor het vak. Ik heb ooit in een cursus van de Rabobank geleerd dat het belangrijk is om een bedrijf zo op te bouwen, dat het niet afhankelijk is van jezelf. Daarom ben ik echt blij met mijn compagnons en natuurlijk ook met de rest van mijn mensen. We hebben het met z’n allen voor elkaar gekregen deze zomer en daar ben ik dankbaar voor. Ikzelf leef op drukte, stress is mijn motor. Maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen.”

Kun je dan wel vrij nemen?
“Nee, ik heb toen geen vrij genomen. In november ben ik wel fijn met mijn gezin weg geweest. Dat was fantastisch. Sowieso zou ik het zonder de steun van mijn vrouw niet kunnen doen, een bedrijf runnen. Zij maakt het mogelijk en daar ben ik heel dankbaar voor. Ik wil de komende jaren de juiste balans vinden en meer tijd voor haar én mijn gezin vrij maken.”

Jullie zijn aan het nieuwbouwen. Betekent dit ook nieuwe activiteiten?
“De laatste jaren hebben we een paar overnames gehad, waaronder een grote tak van Neeltje Jans en Smit Seafood. Hierdoor zijn er ook meer afnemers bij gekomen en het werkgebied is ook groter. We hebben dus meer ruimte nodig en de nieuwbouw wordt 2x zo groot. Naar verwachting is het eind april allemaal af. We houden alles op één vestiging, zodat ik het kan overzien. Ons doel is nooit geweest om heel groot te worden, maar soms moet je wel groeien om de beste te zijn. Tegenwoordig is er zo veel diversiteit in het aanbod, je moet zo veel producten in huis hebben. Om dat aan te kunnen bieden heb je omzetsnelheid nodig, dus moet je wel groeien.”

Hebben jullie er veel last van dat de horeca dicht is door de coronacrisis?
“In Nederland wel, dat is een pak minder. In België mag de horeca nog wel open en daar ligt in de winter ook een groot deel van onze omzet. Daar zijn we heel blij mee. Aan de andere kant hebben we ook weer nieuwe klanten moeten zoeken. Begin 2020 viel ineens ons bedrijf stil, er waren geen bestellingen meer. Ik heb toen wel een week nodig gehad om het te laten landen. Het was bizar, we hadden geen klandizie meer op een enkele visboer na. We zijn toen vrij snel een andere koers gaan varen en op zoek gegaan naar nieuwe klanten: viswinkels in België. Dat werd een nieuwe doelgroep en is het nog steeds. We leveren nu zowel aan horeca als viswinkels. Het zijn twee mooie takken binnen ons bedrijf.”

Wat vind je het minst leuk aan ondernemen?
“Wat ik het meest heftige vind van een bedrijf runnen is mensen die weggaan, zowel personeel als klanten. Dat gaat bij mij door merg en been. Bij mij voelt het dan als falen als iemand ons bedrijf verlaat. Ondertussen heb ik wel geleerd dat het soms goed is om mensen gewoon te laten gaan en los te laten. Ook bij klanten vind ik het echt lastig als er iets misgaat of als ze willen stoppen met bestellen. Ik ben geen keiharde zakenman. Voor mij is een klant meer dan alleen omzet. Ik ben echt een mensen-mens en heb een band met allemaal persoonlijk. Het eerste wat ik dan doe is de persoon spreken. Ik wil het oplossen en laat ze niet ‘zomaar’ gaan.”

Met wie wil jij aan de keukentafel zitten?
“Ik zou met mijn oude leraar willen praten van de landbouwschool. Hij heeft ooit gezegd dat er niks van mij terecht zou komen. Ik was ook niet echt een leuke leerling. Heel druk en totaal geen concentratievermogen. Toen dacht ik al: wacht maar af, ik ga mijn ding wel doen.”