Van partyplanner naar huiskamerbegeleider

SINT-MAARTENSDIJK- Normaliter werkt ze als partycoördinator in de horeca. Wendy Pietersen doet dit werk dan ook met veel plezier. “Samen met een team van enthousiaste mensen verzorg ik zeer uiteenlopende feesten. Van bruiloftsfeesten tot jubileums en personeelsfeesten. Hierbij zorg ik ervoor dat alles goed verloopt, dat de taken zijn verdeeld en dat alle op- en afbouw wordt gedaan.” Tot corona roet in het eten gooide.

“Bij de eerste lockdown was het even zoeken. Ik ben mee gaan helpen met het opknappen van één van de drie partyschepen van Partyservice Nederland. Hiermee ben ik wel even zoet geweest. Toen alles weer helemaal spik en span was, was gelukkig de eerste lockdown achter de rug. In juni gingen we weer open en ben ik als leidinggevende gaan werken. Een job die ik met veel enthousiasme deed. Maar toen werd het oktober en ging de boel opnieuw op slot. Mijn werkgever ging toen met iedereen in gesprek over de mogelijkheden voor ander werk.”

Via deze weg komt Wendy terecht bij twee verzorgingshuizen, waar zij als huiskamerbegeleider gaat werken. “Bij het ene verzorgingshuis werk ik bij dementerenden op de psychogeriatrische afdeling (PG) , bij de andere op de somatische afdeling. Ik verzorg eigenlijk alles rondom eten en drinken. Bij de PG afdeling wordt alles ook volledig vers bereid, de bedrijvigheid van het koken en de geuren geeft herkenning bij dementerenden.”

Het enige wat dit werk gemeen heeft met haar normale baan, is dat je er evengoed voor zorgt dat de mensen een leuke tijd hebben. “Verder verschilt het natuurlijk enorm. Maar al snel vond ik mijn draai. Het allerleukste vind ik mijn werk bij de dementerende mensen. Je wordt daar echt gewaardeerd. Met humor kom je een heel eind en de mensen zijn snel tevreden. Je maakt ook de meest afwisselende situaties mee waar je direct flexibel op in moet spelen. Dat maakt het werk uitdagend. Mijn enthousiasme word zeer gewaardeerd door de bewoners en dat voelt goed. Wel vond ik het moeilijk dat ik van leidinggevende, ineens een ‘hulpje’ was. Van iemand die normaal alles aanstuurt, naar iemand die ineens aangestuurd zou moeten worden. Dat is niet helemaal mijn ding.”

Wendy zal dit werk sowieso tot juni blijven doen. “Ik heb een poos getwijfeld om me om te laten scholen, zodat ik hier kan blijven. Tot carnaval. Toen mochten we een corona-proof feestje organiseren voor de bewoners. Op dat moment besefte ik hoezeer ik de sfeer van de feesten mistte. In de horeca is de sfeer in het team onderling wat gemoedelijker. Iedereen staat voor hetzelfde, er wordt een feest gegeven en dat moet naar volle tevredenheid verlopen. In de zorg merk je toch dat iedereen een andere invulling geeft aan zijn functie. Dit kan ook discussies veroorzaken.”

Wendy ziet een groot verschil tussen de autochtone en allochtone bewoners. “Bij de allochtone bewoners is er vaak sprake van mantelzorg op de afdeling. ‘s Morgens komt er dan een familielid, die de gehele dag bij de bewoner blijft. Vaak gaan deze mantelzorgers pas na achten weg. Ze wisselen elkaar af; de gehele familie is bij de bewoner betrokken. Dat is erg mooi om te zien.”