Weer of geen weer, het terras voelt als een uitje

THOLEN - Sinds een kleine week zijn de terrassen weer open en daar werd ook op Tholen graag gebruik van gemaakt. Voor de horeca een spannende dag. Doen de koelingen het nog? Werkt de koffiemachine nog zoals voorheen? Houden mensen zich aan de regels of moeten we politieagent op eigen terrein spelen? De allereerste terrasdag was zonovergoten, maar ook e dagen erna waren er heel wat terrastafeltjes op Tholen bezet. Dankzij een overkapping, heater of fleecedekentje was het toch genieten van een hapje en een drankje. ‘Gasten vinden het nu sneller terrasweer dan vroeger”, meent één van de horeca-uitbaters op Tholen. En dat is te zien.

Wim Verschuren (67) zat woensdag als één van de eersten op het terras van Huys van Roosevelt in zijn woonplaats Oud-Vossemeer en ook later deze week bracht hij nog een bezoek aan het terras. Hij had het eerste bezoek niet lang van tevoren gepland. “Na een rondje fietsen ben ik er toch beland. Het was echt weer even genieten”, vertelt hij.

Wim was voor de horecasluiting wel vaker bij Huys van Roosevelt te vinden. Hij kent Bas Quist en het personeel goed. “Na een ronde gefietst te hebben besloot ik dan ook om de eerste dag na de opening van de terrassen toch even een biertje te gaan drinken. Het was erg fijn om er even uit te zijn. We hebben de afgelopen periode wel wat mensen, waaronder mijn zus, gezien, maar het was erg prettig om weer eens een ander, spontaan praatje te hebben. Gewoon weer eens wat andere mensen te zien en te spreken zeg maar. In eerste instantie heb je het natuurlijk toch eer over corona en de maatregelen, maar daarna volgde gelukkig het praatje van alledag.” Volgens Wim zijn de maatregelen op het terras goed na te keven, zeker op Oud-Vossemeer. “Maar voor de fietsers zou het fijn zijn als het terras eerder dan twaalf uur open mag. Zij lusten om ene uur of tien natuurlijk graag een kopje koffie. De sluiting om zes uur is natuurlijk ook wel vroeg. Het terras van Bas gaat netjes op tijd dicht dus ik ben iets voor zessen vertrokken, maar anders had ik wel langer gebleven”, vertelt Wim die afgelopen week nog een keertje teruggegaan is. “Maar toen met mijn vriendin, want die had een vrije dag”, besluit hij lachend.