Johan en Albert Baaij: ‘De huidige netten en pulsmethodes staan werkeloos in de loods.’’

THOLEN - Familie Baaij uit Tholen heeft al vijf generaties een vissersbedrijf. Johan Baaij en zijn broer Albert hebben samen een kotter. Johan heeft de ontwikkelingen op de voet gevolgd. Het pulsverbod raakt hem bedrijfsmatig, maar ook als medewerker van het visserij-innovatiecentrum. 

“Het betekent dat één van de innovaties die door de visserij bedacht en uitgevoerd is op een politieke wijze onderuitgehaald is. Hiermee heeft de innovatiepower die de sector had, een grote klap gekregen. Grote investeringen voor een gezonde innovatieve toekomst zijn uitgesteld en het vertrouwen is op dit moment erg laag. Al vele generaties lang wordt er gevist en zal er gevist blijven worden. De noodzaak van voedselproducenten is met een groeiende wereldbevolking namelijk meer dan noodzakelijk en als Nederland moeten we trots zijn op een visserijsector die door middel van innovatieve methodes de vis bij de consument op het bord kan krijgen”, zegt Johan die geen begrip voor de keuze heeft. 

“We hadden nog het vertrouwen dat het gezonde verstand het zou winnen. Helaas bleken de rapporten van de wetenschap die een positief advies aangaven niet voldoende om de politiek de juiste keuze te laten maken. Onbegrijpelijk. Zeker omdat we als visserij koplopers zijn in Europa op het gebied van innovatie. Met alle klimaat doelstellingen waren we juist goed op weg. Ons grote probleem is dat de innovatie op zee gebeurt. Als consument zie je dat niet. Als je op vrijdag op de haven bent, liggen daar nog steeds dezelfde schepen als 15 jaar geleden met witte netten. Alleen in die 15 jaar is er zo ongelooflijk veel aan techniek veranderd. Misschien hadden we nog meer moeten communiceren over onze innovatie. Feit blijft dat de Thoolse vissers nu opnieuw moeten investeren in een andere methode van vissen. De huidige netten en pulsmethodes staan werkeloos in de loods. Vanuit het innovatiecentrum werken wij eraan mee om op een slimme manier te blijven vissen. Wat zou het toch mooi zijn als het vanuit de Noordzee gevangen visje weer in het schap of bij de lokale markt komt te liggen voor een eerlijke prijs waardoor de sector zich kan blijven ontwikkelen met de technieken die bedacht worden.”