Muzikale tijdmachine

In een volledig bezette Raadzaal speelde dit ensemble, uitgenodigd door de Stichting Anthonie Keldermans Concerten, een divers programma dat een spannend beeld gaf van de veranderende muzikale esthetiek in het Duitsland vanaf 2e kwart 18e eeuw tot en met het einde van die eeuw. Doorwrochte Barok van vader Johann Sebastian Bach tot galante Rococo van zoon Johann Christoph Friederich Bach. Schakelfiguren waren een late Georg Philipp Telemann en Franz Xaver Richter, vertegenwoordiger van de Mannheimer Schule.

Sannie de Jongh wist als soliste op de flauto traverso, stijlgetrouw en overtuigend de nuance aan te brengen. Celliste Ines Salinas Blasco gaf met haar Spaanse temperament aan Telemann's Sonate voor violoncello en basso continuo, met name in de snelle delen een extra barokke dimensie. Claveciniste Liene Stradien Maderna was een drijvende kracht in haar begeleidingen.Een sprankelende soliste in de composities met een zelfstandige concerterende partij. Het prachtige clavecimbel, een copie naar Joannes Daniël Dulcken uit 1747, bleek deze muziek op het lijf geschreven te zijn. Ensemble 'La Máquina del Tiempo' dat sinds 2014 bestaat, heeft reeds bewezen een plaats op het concertpodium ruimschoots te verdienen. Dat het publiek het hiermee eens was, bleek uit het feit dat het door langdurig applaus het Baroktrio verleidde tot een toegift.

Zoals te verwachten was dit 'encore' passend in het programma. Het werd een compositie van Johann Gottlieb Müthel, de meest bijzondere leerling van Johann Sebastian Bach. De toehoorders, die zeer intens het concert hadden beluisterd, moesten ten langen leste de tijdmachine verlaten, en keerden door de koele oktoberavond 'aufgeklärt' huiswaarts.