Afbeelding

Dominee Post na 26 jaar terug in Haïti

Algemeen

STAVENISSE – Van 22 oktober t/m 31 oktober is de familie Post –Dankers op bezoek in Haïti geweest bij hun zoon Kobus, die daar ontwikkelingswerk doet. Voor Dominee Post was het 26 jaar geleden dat hij daar vertrok na zes jaar ontwikkelingswerk en het dramatisch verongelukken van zijn eerste vrouw Gerdien.

DOOR FRITS SIMONS

Alien werd geboren in Zierikzee en Maarten in Den Helder. Maarten ging in 1984 met zijn toenmalige vrouw Gerdien en twee kinderen naar Haïti. In de zes jaar dat ze daar ontwikkelingswerk deden voor de stichting Woord en Daad, werd er nog een jongetje geboren: Tiemen. Maarten: “ Ik was vooral bezig met waterprojecten en zoutwinning. Heel de organisatie moest opgezet worden en vooral in het straatarme Noord-Westen van Haïti was dat een gigantisch werk.” En toen ging het in het najaar van 1989 ineens helemaal mis. Gerdien reed met de jeep in een ravijn en kwam om het leven. Post: “Ik wist me geen raad toen ik het hoorde. Het werd de verschrikkelijkste nacht in mijn leven. De volgende morgen moest ik tegen de kinderen vertellen dat ze geen moeder meer hadden. Ik zocht troost in de Bijbel. Aanvankelijk was er die niet, maar later vertroostte God met Psalm 45: Gerdien was als bruid voor altijd bij haar koning.”

Terug Maarten moest het werk overdragen en ging terug naar Nederland. Aanvankelijk woonde hij met zijn drie kinderen in Den Helder bij zijn schoonouders. Een nicht, Alien, ontfermde zich daar over de kinderen. Later is Maarten met Gerdien gehuwd en kregen ze drie kinderen. Van Den Helder ging het naar Hendrik Ido Ambacht waar er enkele jaren bij Stichting De Hoop gewerkt werd. Intussen ging Maarten theologie studeren en werd pastoraal werker tot hij in januari 2014 in Stavenisse als predikant bevestigd werd.

Bezoek aan Haïti in oktober Twee jaar gelden is zoon Kobus in Haïti gaan werken om jongens op te leiden tot machinale houtbewerkers. Dit was de directe aanleiding om weer naar Haïti te gaan. Voor Alien was het voor het eerst. Post: “Ik was er met een naar gevoel weggegaan, maar na tien jaar huilen in Nederland was het goed er weer te zijn. Ik denk dat het voor de verwerking heel goed is geweest. Alleen in de kerk moest ik nog huilen. In Port-au-Prince is het stukken opgeknapt vergeleken met toen. Er zijn wegen en het stinkt lang niet meer zo erg als toen. We ontmoetten er enkele bekenden en het werk van Woord & Daad is alleen maar professioneler geworden. In het Noord-Westen echter is de situatie nog altijd erg. De kinderen lopen er naakt en er is nog steeds honger. Gelukkig werken de waterpompen nog en gaat de zoutwinning ook nog door. Dat gaf me toch wel doening."

Voorbeeld Op de vraag wat wij als Tholenaren voor Haïti kunnen doen, antwoordt Ds. Post verrassend: “We kunnen veel van hen leren. Ondanks de armoe en de soms penibele omstandigheden zijn de mensen daar blij en gelukkig. Met heel hun hart hangen ze in alles aan God. Ze weten zich heel afhankelijk.” De tijd om er te zijn, was veel te kort. De volgende keer proberen ze woningruil te doen er zes weken blijven.



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief