Diamanten huwelijk voor echtpaar Bagchus

DISHOEK – Echtpaar Theo (86) en Rens (85) Bagchus vierden dit weekend hun 60-jarige huwelijk. Het echtpaar is tijdens het werkzame leven vaak verhuisd, maar woont nu al bijna dertig jaar in een klein paradijsje aan de voet van de Dishoekse duinen.

Theo Bagchus werd geboren in Amsterdam en verhuisde als driejarige dreumes met zijn ouders naar Eindhoven. Zijn moeder raakte bevriend met een andere moeder, die een leuke dochter had. Als tienermeisje werd Rens ‘eindeloos verliefd’ op Theo. “Ik vond hem de allerleukste jongen van de hele wereld”, vertelt Rens, een twinkeling van de meisjesverliefdheid verschijnt in haar ogen. Zowel Theo als Rens werkte bij Philips; Theo als werktuigbouwkundige en Rens op de tekenkamer. “Samen met nog een meisje waren we de enige vrouwen op de tekenkamer, waar zeventig mensen werkten. Genoeg aandacht van mannen, maar ik bleef verliefd op Theo.”

Noorderlicht
Jarenlang hebben Rens en Theo verkering gehad. Door de schaarste in woonruimte kon het koppel nog niet trouwen. Op 3 november 1959 was het dan eindelijk zover. “Na het trouwen zijn we drie dagen naar de kust bij Den Haag geweest”, zegt Theo. “De zee heeft ons altijd aangetrokken. Ook tijdens onze latere reizen hebben we vaak de kust opgezocht.” De lijst van vakantiebestemmingen lijkt eindeloos: Ierland, Scandinavië, Canada, Estland, Letland, Litouwen, Schotland en IJsland, waar ze het noorderlicht zagen. Ondernemend en nieuwsgierig naar het onbekende gingen ze iedere vakantie naar een andere plek. “We houden er niet van om drie weken op dezelfde camping te blijven”, zegt Rens.

Dishoek
Ook het verhuizen heeft ze nooit als bezwaarlijk ervaren. Wanneer Theo werd overgeplaatst naar een andere fabriek van Philips, verhuisde het gezin, waar ze een nieuwe kennissenkring en nieuwe bezigheden opzochten. “Ik heb veel gestudeerd”, zegt Rens. “Engels, Duits en Frans. Natuurlijk heb ik voor de kinderen gezorgd, maar heb ook altijd gewerkt en ik zong, speelde gitaar en piano en ging sporten en zwemmen.” Theo vult aan: “We woonden altijd buiten de stad met een tuin. Toen ik met de VUT ging zag ik het niet zo zitten, maar het moest, want ik kreeg last van mijn rikketik. We hebben toen een huis gebouwd in Dishoek en daar heb ik nooit spijt van gehad, we wonen hier fantastisch. Stil zitten hebben we nooit gekund, maar nu moet het noodgedwongen. Ik zie nog maar tien procent en Rens heeft dementie en een herseninfarct gehad. Dat het niet meer gaat zoals vroeger, zullen we moeten accepteren.”

Vlaggetje
Het Apostolisch Genootschap in Vlissingen en het Odensehuis, dat ouderen met geheugenklachten bij elkaar brengt in een informele sfeer, hebben het paar veel steun kunnen geven. “We krijgen veel hulp”, zegt Theo, “en we hebben een vlaggetje aan de weg, oftewel een leuk vooruitzicht: in het voorjaar hopen we weer een bootreis over de Rijn te maken.” Ook naar het bezoek van burgemeester Rob van der Zwaag van de gemeente Veere en het etentje met de kinderen en kleinkinderen kijkt het echtpaar uit.

BIJDRAGE MARIELJA TEN BRUGGENCATE