Nollebos heeft unieke flora

VLISSINGEN - Ruud Busink, gids van IVN natuureducatie, loopt iedere dag een rondje met zijn hond door het Nollebos en geeft er ook rondleidingen. Al wandelend door het oudste deel van het bos, tussen de oprit en de kanovijver, vertelt hij over de unieke beplanting die er staat.

“Honderd jaar geleden was hier een moerwinning gebied. Burgemeester Van Woelderen gaf in 1925 opdracht voor de aanleg van een park in Engelse landschapsstijl. Zo mooi dat er zelfs entree van vijfentwintig cent voor werd gevraagd. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog stroomde het zoute water in geulen door het bos. Zo’n inundatiebos biedt een unieke wereld. De stinzenplanten, die hier van oorsprong niet voorkomen, zijn inmiddels verwilderd.” Ruud wijst naar het gele speenkruid, groepjes narcissen en sleutelbloemen. “Baktuutjes,” zegt hij terwijl zijn hond ze bewatert. Iets verderop bloeit de lila vingerhelm al en zien we het paarse bosviooltje. Van de sneeuwklokjes rest nog een enkel bloemetje, de rest is al uitgebloeid. “De bomen in het Nollebos zijn allemaal van na 1950 en raken na zeventig jaar op. Hoe dichter je bij de duinen komt hoe zwaarder ze het hebben,” vertelt Ruud. Dat er zoveel dood hout ligt vindt hij niet erg, dat is juist beter voor de kringloop. Hij wijst naar een hommelkoningin die over de grond vliegt. Op de weg terug naar het standbeeld Jong en Oud bij de stoplichten komen we nog langs toeven Italiaanse aronskelken, longkruid, fluitenkruid, maagdenpalm en daslook. “Vroeger werden er huismiddeltjes van gebrouwen.”

BIJDRAGE ELLEN DE VRIEND