‘Vlissingen. Ooooo nee, daar ga ik niet meer weg’

VLISSINGEN - Helge Prinsen portretteert in de rubriek ‘Ik ben Vlissingen’ elke week een van haar stadsgenoten. Met haar korte portretten wil ze bekende en minder bekende Vlissingers in de schijnwerpers zetten en zo een mooi beeld van de stad schetsen waar zij is geboren en getogen.

Judith Koolwijk-Bruinooge (46). Getrouwd, 2 kinderen. Geboren in Vlissingen. Werkt bij een chemiebedrijf in Vlissingen-Oost, ooit geopend door toenmalig wethouder Daan Bruinooge.

“Een foto daarvan hangt op m’n kantoor. Pa met een stel Japanners. De directeur wilde me eigenlijk niet aannemen. Was niet zo’n fan van die ouwe. Maar na 23 jaar zit ik er nog steeds.”

“Toen ik een jaar of acht was heb ik één keer bij het zwembad gezegd: ik ben de dochter van Daan Bruinooge en die is de baas van het zwembad, dus ik hoef geen kaartje te kopen...”

“… Nou en toen kwam de manager erbij. En die liet me gewoon binnen. Later werd ik natuurlijk op het matje geroepen bij m’n vader. Moest ik beloven dat ik dat nóóit meer zou doen.”

“Ben opgegroeid in het Groenewoud. Met mijn tweelingzus. Buiten spelen. Bij de fontein. Ook in het tuintje van de Sint Jacobskerk. Maar daar werd je altijd weggestuurd. Dat mocht niet.”

“Later Scheldemond. De oude HBS. Die prachtige school. De sfeer daar. Als je een uur vrij was, ging je naar de stad. En de schoolfeestjes in de kelder van de mavo aan de Coortelaan.”

“Vlissingen. Ooooo nee, daar ga ik niet meer weg. Mijn man is ook een echte Vlissinger. Het is een beetje een dorp hè. Je komt altijd wel iemand tegen om een praatje mee te maken.”