Statushouder Diyar: 'Soms voel ik me eenzaam'

VLISSINGEN - In de tweede jaargang van deze rubriek ‘Nieuw-Vlissingers’ vertellen statushouders - vluchtelingen met een verblijfsvergunning - hoe zij in de gemeente Vlissingen belandden. In deze aflevering is Diyar Al Talabani (29) uit Irak aan het woord.

In maart 2017 maakte Diyar Al Talabani uit de Irakese stad Kirkuk voor het eerst kennis met Nederland. Als student juridisch management en politiek kon hij met een studiebeurs een korte cursus volgen in Leiden. Dat hij niet meer zou terugkeren naar huis, naar zijn ouders en twee zussen, wist hij toen niet. Hij heeft destijds niet voor lange tijd afscheid van hen genomen.

Onveilig

Inmiddels heeft Diyar zijn familie al bijna anderhalf jaar niet gezien. “Het was te onveilig om terug te gaan naar Irak en ik zou er niet mezelf kunnen zijn”, vertelt Diyar in zijn Vlissingse appartement via zijn tolk Falah Hussein. Door de machtsstrijd tussen verschillende groeperingen is het onrustig in zijn thuisland.

COA

Toen duidelijk werd dat hij voorlopig beter in Nederland kon blijven, meldde Diyar zich bij het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) in het Groningse Ter Apel. Daarna kwam hij vervolgens in Leusden, Budel, Gilze-Rijen, Middelburg en Vlissingen terecht. Inmiddels is Diyar al bijna anderhalf jaar in een land dat hij nauwelijks kent, zonder zijn familie en vrienden om zich heen. Sinds maart van dit jaar woont Diyar in de Zeeuwse havenstad.

Eenzaam

“Ik heb contact met mijn familie via de telefoon en computer en het gaat goed met ze, maar soms voel ik me eenzaam”, vertelt Diyar in het zelfgeschilderde appartement waar hij in zijn eentje woont. “Sommige dagen voel ik me goed, andere dagen voel ik me niet goed.”

Fietsen

Diyar studeerde in Irak met het plan om bij de overheid of in de gezondheidszorg te gaan werken. Nu leert hij Nederlands en volgt een inburgeringscursus bij taalbureau Mondo in Vlissingen. “Dat is maar een paar minuutjes fietsen hiervandaan”, vertelt Diyar. Fietsen doet hij graag. “Ik rijd bijvoorbeeld wel eens naar Middelburg. Dat ken ik van het asielzoekerscentrum.” Diyar is graag in beweging. Zo gaat hij ook naar de sportschool.

Vrij

Diyar is blij dat hij in Nederland is. “Dit is een vrij land, waar je je mening mag geven. Het ziet er hier heel anders uit dan in Kirkuk, maar ik vind het hier ook mooi.” Hoe zijn toekomst eruit ziet, weet hij niet, maar Diyar verwacht voorlopig nog in Nederland te blijven. Hij vindt het leuk om te leren en wil later nog steeds graag aan het werk in de politiek of als tolk.

Zelfredzaam

Zijn tolk Falah Hussein begeleidt Diyar vanuit Stichting Vluchtelingenwerk. Hussein is trots op de vorderingen van Diyar. “Hij is mijn beste student. Diyar is zelfredzaam en spreekt in een korte tijd al goed Nederlands.”

Bang

Hussein motiveert Diyar om in gesprek te gaan met Nederlandse mensen. Daarin is Diyar wat terughoudend. “Ik ben soms bang voor de reacties van mensen. Als je met elkaar praat, krijg je algauw de vraag waar je vandaan komt en de mensen hier hebben niet zo’n goed beeld van Irak.” Maar Diyar zou juist wel graag in contact komen met mensen die het leuk vinden om samen bijvoorbeeld een kopje koffie te drinken of te wandelen. “Dan leer ik ook over de cultuur en tradities van Nederland.”