Habtom is in Vlissingen herenigd met zijn vrouw en zoon

VLISSINGEN - In de tweede jaargang van deze rubriek ‘Nieuw-Vlissingers’ vertellen statushouders - vluchtelingen met een verblijfsvergunning - hoe zij in de gemeente Vlissingen belandden. Waar komen zij vandaan? Hoe ziet hun leven eruit? In deze aflevering geven Yordanos en Habtom Amaniel Gebreslase uit Eritrea een inkijkje in hun leven.

De spanningen tussen Ethiopië en hun thuisland Eritrea hebben het leven van Yordanos en Habtom Amaniel Gebreslase - beiden 34 jaar - ingrijpend veranderd. Ze ontvluchtten hun land in het oosten van Afrika en kwamen in Nederland terecht, maar niet tegelijkertijd.

Happy

Habtom is hier al vier jaar, maar voor Yordanos en hun zevenjarige zoon Esrom verliep het proces om naar Nederland te komen moeizaam. Zo’n halfjaar geleden is het gezin herenigd in Vlissingen. “Very happy” zijn ze daarmee, vertellen Yordanos en Habtom. Het stel is rustig en bescheiden, maar hun ogen twinkelen.

Taal

Ze hebben het Engels nog nodig om zich verstaanbaar te maken, maar zijn volop bezig om de Nederlandse taal onder de knie te krijgen. Habtom volgt bij taalbureau Mondo in Vlissingen een inburgeringscursus. “Daar komen meer mensen uit Eritrea en het is fijn om met hen te spreken”, vertelt Habtom. Hij heeft één Nederlandse vriend. “Ik heb hem op straat ontmoet.” Omdat Yordanos veel korter in Vlissingen is, moet dit traject voor haar nog worden opgestart.

Toekomst

De periode dat ze gescheiden leefden, was zwaar en stressvol. Nu ze weer samen zijn, en in een veilig land, groeit de hoop op een betere toekomst. Yordanos, Habtom en Esrom moeten wel de rest van hun familie missen, maar het gezin is weer bij elkaar. “Via de telefoon hebben we contact met de familie in Eritrea en het gaat goed met ze”, vertelt Habtom. Of en wanneer het gezin kan terugkeren naar het thuisland, is onzeker. “Misschien als er vrede komt...”

Biologie

Voorlopig werken ze aan hun kansen in Nederland. “Ik wil leren het Nederlands mooi uit te spreken en dan wil ik een studie gaan doen”, vertelt Habtom. In welke richting hij een opleiding wil volgen, weet Habtom nog niet. In Eritrea was hij docent biologie. Of hij die functie ook in Nederland kan uitoefenen, zal moeten blijken. Habtom hoopt het, want hij droomde er als kleine jongen al van om biologieleraar worden. “Leven, klein en groot, bestuderen, dat heb ik altijd al gewild.”

School

Yordanos is nog niet zover met inburgeren als haar man, maar hoopt uiteindelijk ook een baan te vinden. “Werken in een restaurant zou ik leuk vinden.” Ze doet al wel vrijwilligerswerk bij oudere mensen. Ondertussen gaat hun zoon vrolijk naar school. Esrom heeft het daar volgens zijn ouders erg naar zijn zin. “Hij houdt er niet van als het weekend of vakantie is”, lacht Habtom. “Hij is happy als hij daarna weer naar school mag.”

Bomen

Het gezin geniet ervan om samen te wandelen. “Ik vind de natuur, de groene bomen, mooi hier en we houden erg van het strand”, vertelt Habtom, die ook graag hardloopt, fietst en fitnest. “Ook vinden we de mensen hier erg aardig.”

Het weer in Nederland verschilt opvallend genoeg niet veel met dat van de omgeving waar ze vandaan komen, vertelt het stel. “We woonden in Eritrea in hoger gelegen gebied en daar was het klimaat ongeveer hetzelfde.”