Parinaz uit Iran: 'Ik wil kunnen bewijzen wat ik kan'

VLISSINGEN - In deze tweede jaargang van de rubriek 'Nieuw-Vlissingers' vertellen statushouders - vluchtelingen met een verblijfsvergunning - hoe zij in de gemeente Vlissingen belandden. Waar komen zij vandaan? Hoe ziet hun leven eruit? In deze aflevering is Parinaz Azimi (33) aan het woord.

Buiten golden andere regels dan binnen. Parinaz Azimi (33) is opgegroeid in het noorden van Iran. "Thuis voelde ik me vrij", vertelt ze, "maar als ik naar buiten wilde, moest ik gesluierd de straat op en waren er strenge regels waaraan ik me moest houden. Ik wilde dat niet, maar het moest van de overheid."

Islamitisch

Iran is sinds de Iraanse Revolutie van 1979 een islamitische republiek. “Dertig jaar geleden was Iran onderweg een groot land te worden, maar de situatie is verslechterd”, vertelt Tristiaan Mohandes. Hij woont ruim twintig jaar in Nederland. Tristiaan en Parinaz zijn niet islamitisch en daardoor is het voor hen moeilijk leven in het islamitische Iran.

Rustig

Via vrienden leerden Parinaz en Tristiaan elkaar kennen. Ze werden verliefd en trouwden. Sinds anderhalf jaar woont Parinaz bij haar man in Vlissingen. “Ik moest even wennen hier in Zeeland", vertelt Parinaz. "Het is hier zo rustig, zeker in de winter. Waar zijn alle mensen? In Teheran, waar ik ben geboren, is het altijd druk.”

Gelijkheid

Parinaz is samen met haar twee zusjes opgegroeid in een goede wijk. Ze ging naar school, waar jongens en meisjes gescheiden les kregen. Daarna heeft ze wiskunde gestudeerd.

Tijdens de studie zijn de kansen voor jongens en meisjes gelijk, maar in het werkzame leven is die gelijkheid er volgens Parinaz allerminst. “Tijdens mijn studie was het moeilijk om me te motiveren, want ik wist dat ik geen baan zou vinden. Ik wilde, net als veel andere jongeren, emigreren.” Maar dat is niet zo makkelijk. Je familie achterlaten om een ander leven te starten, dat doe je niet zomaar.

Master

Parinaz besloot een volgende studie te doen, business administratie, en behaalde haar master. “Ik heb in Iran een tijdje privéles wiskunde gegeven. Daarnaast gaf ik Engelse les in een Iranees instituut. Maar ik zou liever de zakenwereld in gaan. In de derde wereld groeien veel bedrijven. Dat is de toekomst, denk ik.”

Kans

Door de ontmoeting met Tristiaan werd Parinaz' toekomst anders. Ondernemend en gedreven als ze is, heeft Parinaz in korte tijd Nederlands geleerd om hier aan de slag te gaan. Bij Stichting Dunya in Vlissingen heeft Parinaz in de afgelopen tijd verschillende mensen ontmoet om de taal mee te oefenen. Ook haar taalmaatje, die ze kent via de bibliotheek, helpt haar. Parinaz heeft haar diploma’s laten herwaarderen en is nu bezig een Nederlands rijbewijs te halen om mobieler te worden. “Ik zou zo graag de kans krijgen om te bewijzen wat ik kan.”

BIJDRAGE MARIELJA TEN BRUGGENCATE