Gastvrouw Adrz Ans van Trier gehuldigd voor 40 jaar inzet

VLISSINGEN – Ans van Trier (75) uit Vlissingen is vrijdag gehuldigd voor haar jarenlange inzet als vrijwilligster in het ziekenhuis in haar woonplaats. Als gastvrouw is zij het eerste aanspreekpunt voor patiënten en bezoekers van het Adrz. In veertig jaar tijd is er veel veranderd, maar het blije gevoel dat Ans heeft na het werk is hetzelfde gebleven.

In 1979 meldde Ans van Trier zich bij de Unie van Vrijwilligers, omdat zij vrijwilligerswerk in het Bethesdaziekenhuis wilde doen. Met haar ervaring als doktersassistente en medisch secretaresse vond ze zichzelf geknipt voor de functie van gastvrouw.

Nette broek

“Ik moest voor de sollicitatiecommissie komen. Mijn kleding was een probleem, want het was gebruikelijk dat de gastvrouwen een rok droegen. Gekleed in spijkerbroek of tuinbroek was ik voor die tijd modern. Na een stemronde is er besloten dat ik een nette broek aan mocht.”

Ziekenhuispastoraat

In die tijd waren de taken van de gastvrouwen uitgebreider dan nu. Ze ontvingen patiënten en begeleidden hen naar de spreekkamer of afdeling, brachten de post rond, verzorgden de bloemen, gingen rond met leesboeken en belden met de taxicentrale voor patiënten die dat zelf niet konden. “Naast het werk als gastvrouw hielp ik bij het ziekenhuispastoraat. Met een grote groep vrijwilligers brachten we op zondag de patiënten naar de kerkdienst in het ziekenhuis. Na de dienst dronken we samen koffie en dat was erg gezellig.”

Drukker

In de loop der jaren is het Bethesdaziekenhuis een paar keer van naam veranderd door fusies. Sinds januari 2010 is het ziekenhuis onderdeel van het Admiraal de Ruyter Ziekenhuis. Sinds enkele jaren zijn er geen langdurige opnames meer in Vlissingen en komen mensen voornamelijk voor poli-afspraken en dagbehandelingen. “Er zijn in het weekend geen patiënten, maar doordeweeks is het drukker dan voorheen.”

Aanmeldzuilen

Zo’n vijftig vrijwilligers zijn in ploegendienst actief. Het werk van de gastvrouwen is sterk veranderd. “Het begeleiden van patiënten naar de afdeling voor een opname is minder geworden. Het verzorgen van de bloemen en de post is verleden tijd.”

Na de verbouwing van het ziekenhuis is de balie van de gastvrouwen niet teruggekomen. De dames en heren staan nu bij de aanmeldzuilen en zijn herkenbaar aan een blauw giletje en keycord van het Adrz. “Vooral ouderen vinden het lastig om zich aan te melden bij de aanmeldzuil. Wij helpen daar graag bij. Vervolgens krijgen ze een bonnetje met een nummer en op een scherm verschijnt de wachtruimte waar ze naartoe moeten. Wij lopen dan met hen mee om de weg te wijzen.”

Luisterend oor

In de hal en wachtruimtes deelt Ans vaak bekertjes water uit en maakt een praatje. “Sommige mensen zijn erg van slag en dan kun je als gastvrouw een luisterend oor bieden. Ik vind het fijn dat ik iets voor hen kan betekenen, dat geeft mij een blij gevoel.”

Voetjes

Toen Ans begon was zij een van de jongste van de vrijwilligers, nu is zij de oudste. “Ik vind het werk zo fijn, de collega’s zijn gezellig en de patiënten zijn dankbaar. Ik ga graag naar het ziekenhuis. Hoewel ik het staan wel vermoeiend vind, blijf ik dit werk doen zolang de voetjes het willen en ik gezond blijf.”

BIJDRAGE MARIELJA TEN BRUGGENCATE