Column Eugène de Kok: 'Lachen om ministers'

Mark Zuckerberg vindt het voor mij als Facebook-gebruiker vervelend dat ik langs een rits commerciële berichten moet scrollen, voordat ik zie dat die ene oud-klasgenoot, die ik al jaren niet meer heb gezien, zijn aan de Spaanse kust overwinterende tante feliciteert met een smiley. Ook stoort het hem dat er tegenover dat ene schattige fotootje van de slapende hond van mijn buurman misschien wel tien nieuwsberichten op mijn timeline staan. Zuckerberg wil dat ik weer sneller persoonlijke berichten te zien krijg in plaats van bakken met advertentie-achtige rommel en nepnieuws van Russische makelij. Hij wil terug naar de basis: een sociaal netwerk met waardevolle informatie van vrienden en kennissen.

De koerswijziging werd vrijdag door alles en iedereen ter wereld groot gebracht, want zo belangrijk is het sociale medium met meer dan één miljard gebruikers. 'Facebook gaat meer nadruk leggen op waardevolle sociale interacties', kopte een nieuwssite. 'Facebook verandert, wil meer waardevol zijn' schreef een krant naar aanleiding van Zuckerberg's post. Steeds kwam het woordje 'waardevol' terug. Het duurde een tijdje voordat er vraagtekens werden geplaatst bij het besluit van de nobelheid zelve. Ging Zuckerberg echt de strijd aan met de van commercie doorspekte timelines of was het een slimme zet om nog meer geld te vragen aan bedrijven die hun boodschap willen laten zien? Vragen konden ze het Zuckerberg niet, want hij praat via Facebook of op een zorgvuldig geregisseerd persmoment.

Toen ik studeerde, kreeg ik in één van de eerste lessen te zien hoe ministers in de jaren '50 en '60 werden geïnterviewd. Ze werden aangesproken met excellentie en de interviewer knikte alleen maar, terwijl de bewindsman zijn verhaal afstak. Hem onderbreken en tegenspreken was onbeleefd in die tijd. Zo moest het dus niet, zei mijn lachende docent. Nee, zo moet het niet. Tegenwoordig wordt er, mede door sociale media zoals Facebook, aan elk woord van een politicus getwijfeld, maar berichten van CEO's van internetbedrijven zoals Facebook, Google en Amazon lijken voor zoete koek te worden geslikt, terwijl deze miljardairs net zo min of nog minder zijn te vertrouwen dan politici. Wie weet komt er een tijd dat beginnende studenten journalistiek daar om kunnen lachen.