Suzana Jovanovic: ‘Kunst is voor mij vrijheid’

PUTTE – Als kunstenaar kun je overal inspiratie vinden. Voor Suzana Jovanovic uit Putte betekent dit dat soms op onverwachte momenten een idee opborrelt dat direct opgeschreven moet worden of in een schets vastgelegd wordt. “Soms gebeurt het tijdens het eten, soms in een gesprek met iemand anders. Het gebeurt vaak onbewust.”

Geboren en getogen in Servië kwam Suzana 19 jaar geleden naar Nederland. Ze kwam in Putte terecht, waar ze nu nog steeds woont en werkt. In Servië liet ze al een kunstzinnig verleden achter. “Na het gymnasium wilde ik graag naar de kunstacademie, maar dat werd niet toegestaan door mijn vader. Ik was goed in Engels en dat gaf baangarantie. Maar die studie vond ik niet boeiend. In filosofie blonk ik uit en dat werd mijn studiekeuze aan de Universiteit van Belgrado."

Schilderen deed ze echter altijd al. "Het was en is mijn grootste passie. In Servië had ik best naam gemaakt. In 1992 kreeg ik een opdracht om een zes meter lang portret te schilderen van de oud-Nobelprijswinnaar Ivo Andric. Mijn professor meldde me hiervoor aan. Ook maakte ik regelmatig illustraties voor de schoolkrant en ik schreef poëzie. Poëzie is een inspiratiebron voor me, net als muziek. Toen ik in Nederland kwam, kende niemand me. Door te exposeren hoop ik dat nu te veranderen.”

Serie

In het werk van Suzana is zichtbaar dat mensen een grote rol in haar leven spelen. “Ik schilder graag mensen. Portretten vind ik mooi en uitdagend. Mijn inspiratie vind ik in gesprekken met mijn zoon, innerlijke monologen en interactie met de buitenwereld. Mijn zoon betekent veel voor mij en komt dan ook vaak in mijn werk naar voren. In mijn werken probeer ik mensen hun innerlijk te accentueren en dat wil ik dan vangen in de blik van de geportretteerde."

"Ik ben nu bezig met een serie portretten van bekende Puttenaren, Puttenaren die veel voor Putte hebben betekend, maar ook voor mij persoonlijk van waarde zijn geweest. Mensen die het verdienen om geportretteerd te worden.”

Oude meesters

Suzana heeft zich alle technieken zelf meester gemaakt, is dus autodidact. Dat deed ze onder meer door naar andere kunstenaars en ook oude meesterschilders te kijken. Al twintig jaar schilderde ze olieverf op linnen doek, maar ze is sinds twee jaar geleden overgestapt naar acryl.

“Ik bekijk graag hoe andere mensen het doen. Je kunt echt leren door te oefenen en te kijken naar oude technieken en materialen. Ook praat ik graag met andere kunstenaars. Ik durf te vragen hoe ze iets doen, daarna is het een kwestie van uitproberen. Ten opzichte van vroeger ben ik absoluut gegroeid in mijn kunst, voel me vrij en meer zelfverzekerd, waardoor ik geen angst heb om fouten te maken en ik ben productiever geworden. Kunst is voor mij nu vrijheid. Ik schilder omdat ik mag schilderen. ”

Het werk van Suzana is vanaf 31 mei te zien in de centrale hal van het gemeentehuis in Hoogerheide. Tot en met 24 juni zullen hier zo’n 50 werken te zien zijn van de Putse kunstenares. In november volgt een nieuwe expositie in Kasteel Ravenhof.

BIJDRAGE JOSÉ VAN DER WEGEN