'Duidelijk dat ik iets met de luchtvaart wilde doen'

WOENSDRECHT - Het is wennen voor Eric Schevenhoven uit Woensdrecht. Na een lange en mooie carrière bij Defensie, waar hij de laatste twee jaar plaatsvervangend commandant luchtstrijdkrachten was, heeft hij sinds deze maand alle tijd. Hij ging op 1 oktober met pensioen, maar West-Brabant is nog niet van hem af. “Ik wil bezig blijven.”

Een afscheidsreceptie zat er vanwege de coronacrisis niet in, maar het zou ongetwijfeld druk zijn geweest op de vliegbasis in Woensdrecht. Eric Schevenhoven heeft veel mensen ontmoet, veel gedaan en veel betekend, zowel voor zijn werkgever als voor de streek waar hij is opgegroeid en nog woont. “Ik denk niet dat het er nog een keer van komt. Als je weg bent, ben je weg. Over een paar maanden zijn ze me vergeten”, zegt de bescheiden oud-militair.

Zijn zus en zwager maakten hem als puber warm voor de luchtvaart. “Ik was altijd al geïnteresseerd in techniek en vond vliegen geweldig. Mijn zwager werkte bij Fokker en wees me op het zweefvliegen.” Hij werd op zijn 14e lid van de West Brabantse Aero Club. Niet veel later vloog hij zelf in een zweefvliegtuig. “Het was duidelijk dat ik iets met de luchtvaart wilde doen.”

Kruisraketten

Hij ging in 1980 na het vwo naar de KMA waar je ‘veel kon sporten en daarna verzekerd was van werk’. Hij studeerde af als technisch officier vliegtuigtechniek en ging naar de vliegbasis in Woensdrecht, die in het middelpunt van de aandacht stond vanwege de protesten tegen de kruisraketten. “Veel demonstraties heb ik niet gezien, maar je voelde de spanning wel.”

In de jaren daarna keerde Schevenhoven drie keer terug naar de vliegbasis. “Mijn carrière is geen uitgestippeld pad geweest. Ik kwam in een management-developmenttraject terecht. Dan kijken ze wat je kunt en waar je het beste tot je recht komt.” Hij werkte zich gestaag omhoog in de luchtmacht. “Ik heb analytisch vermogen en zet dat om in resultaten. Ik zorg dat er water uit de kraan komt. Ik werk dan uiteraard wel samen, want ik kan het niet alleen. Die eigenschappen waardeerden ze.” Schevenhoven werkte onder meer in Volkel, Breda, Nieuw-Milligen, Den Haag en was zes maanden gestationeerd in Afghanistan. “Op het hoofdkwartier van ISAF in Kabul waar het nog een puinhoop was. Ik heb een aantal aanslagen op het kamp meegemaakt. Dat was best heftig, maar als je militair bij Defensie bent, weet je dat je kunt worden uitgezonden.”

Industrie

Aan zijn jaren in Amerika bewaart hij mooiere herinneringen. Met zijn vrouw en drie kinderen woonde hij drie jaar in Washington DC. “Een mooi avontuur”, noemt hij het. “Ik was betrokken bij de ontwikkeling van de JSF. Ik behartigde de belangen van Defensie en van de Nederlandse industrie.” Zijn laatste jaren in de luchtmacht verdeelde hij tussen Den Haag, Breda en Woensdrecht. Hij was onder meer betrokken bij het begin van businesspark Aviolanda waar de luchtmacht en het luchtvaartgebonden bedrijfsleven samenwerken. “Ontwikkelingen gaan in de luchtvaart vaak niet zo snel als je zou willen. Het was een klus om de krachten te bundelen, maar je kunt je alleen blijven ontwikkelen door samen te werken. Dat heb ik ook gezegd tegen ons defensiepersoneel. ‘Er gaat misschien bepaald werk weg, maar door de handen ineen te slaan kunnen we wel blijven werken’.” Het is een goede stap geweest. “De basis is de grootste werkgever van de gemeente. En het is hoogwaardig werk.”

Schevenhoven, die vorige week door de gemeente is voorgedragen voor een plek in de raad van commissarissen van Business Park Aviolanda, kijkt met een goed gevoel terug op zijn loopbaan. “Ik denk dat iedereen kansen krijgt of deze kan creëren. Je moet die kansen dan wel weten te pakken en ervoor gaan. Dat is gelukt.”