Afbeelding

‘De waarde van geld moet je eerst leren kennen’

Door: Remko Vermunt Algemeen

HOOGERHEIDE - In de serie ‘Aan de keukentafel met ...’ staat dit keer Jos Koopman centraal. Hij staat al twaalf jaar aan het roer van leerwerkbedrijf WVS.

Als leerwerkbedrijf helpen ze mensen bij hun ontwikkeling door middel van begeleiding, werk, opleiding en training. Dat gebeurt intern, maar ook extern bij andere werkgevers.

Jos, kan je ons meer vertellen over je achtergrond? Waar kom je vandaan?

Ik ben in 1958 geboren in Oss en daar woonde ik samen met mijn vader, moeder, twee oudere zussen en een jongere broer. Als kind kon ik me moeilijk concentreren op school. Ik heb eerst de mavo/havo afgerond en daarna wilde ik eigenlijk richting de sportacademie of de politieacademie, maar voor beide werd ik uitgeloot. Uiteindelijk ben ik naar de pedagogische academie gegaan en die heb ik afgerond.

Dus je bent eigenlijk opgeleid als leraar?

Ja, dat klopt. Na mijn opleiding ben ik eerst in dienst gegaan en daar ben ik wat langer blijven hangen dan noodzakelijk was. Uiteindelijk heb ik toch de overstap gemaakt naar het onderwijs, maar het was in die tijd heel lastig om aan vast werk te komen. Na 2,5 jaar als leraar gewerkt te hebben met tijdelijke contracten, besloot ik dat het tijd was voor iets anders.

Wat ben je toen gaan doen?

Tot mijn 15e heb ik in Oss gewoond, maar daarna zijn we naar het westen van het land verhuisd. Als student heb ik in de glastuinbouw gewerkt en daar heb ik contacten opgedaan. Uiteindelijk vroeg één van die kennissen of ik bij hem kwam werken en dat heb ik gedaan. ‘s Avonds zat ik te studeren en overdag werkte ik. Als ik daar nu aan terugdenk, denk ik: ‘Hoe heb ik dat volgehouden’. Dat was letterlijk werken, eten, studeren en weer slapen. Uiteindelijk heb ik 16 jaar in de glastuinbouw gewerkt, totdat ik een vacature tegenkwam voor een bedrijfsleider van 2 kwekerijen bij een sociale werkvoorziening. Die combinatie van werken in de glastuinbouw én het begeleiden van mensen sprak me enorm aan.

Maar, daar had je eigenlijk nog helemaal geen ervaring in, toch?

Je moet mensen met wie je werkt goed kunnen aanvoelen. Dan komt de rest vanzelf. Je moet begrijpen hoe mensen in elkaar zitten. Uiteindelijk heb ik dat tien jaar gedaan, maar toen was mijn klus daar wel klaar. Ik ben weer rond gaan kijken en toen kwam ik een vacature tegen bij WVS in Roosendaal. Ik ben begonnen als directeur van de Industrie-afdeling en na 7 of 8 maanden werd ik algemeen directeur.

En daarmee stond je aan het hoofd van een bedrijf. Was dat een grote stap?

Eigenlijk niet. De overstap was niet zo groot, omdat ik bij al mijn werkzaamheden heb gehandeld alsof het mijn eigen bedrijf was. Ik heb me altijd verbonden gevoeld met de bedrijven waar ik werkte en daarom probeerde ik altijd het maximale eruit te halen. Dat is nu niet anders. Kijk, ik ben niet universitair opgeleid, maar ik heb mezelf vanuit de praktische kant altijd doorontwikkeld. Had ik ooit verwacht hier te staan? Nee. Maar ik ben ook niet zo iemand die zijn hele carrière vooraf heeft gepland. Als ik werk heb dat me aanspreekt, dan is het goed. Ga ik me vervelen? Dan is het tijd voor iets nieuws. Iedereen komt in z’n carrière op een kruispunt en het gaat erom welke keuzes je dan maakt.

Maar, heb je wel ambities voor de komende tijd?

Nee, ik heb op dit moment geen persoonlijke ambities. Dit vakgebied is zo interessant dat ik er graag al mijn energie en tijd insteek. Mijn werk balanceert precies op de grens van overheid en bedrijfsleven. Dat maakt het enorm interessant. De negen gemeenten in West-Brabant zijn eigenaar van de WVS. Dat zijn in feite de aandeelhouders, daar heb ik verantwoording aan af te leggen en dat is ook normaal als je met overheidsgeld werkt. Aan de andere kant heb ik geen keuze in de mensen die we hier binnenkrijgen. Wij proberen bij iedereen het maximale eruit te halen en ze uit te dagen. Bij sommigen gebeurt dat intern met veel begeleiding, anderen worden gedetacheerd bij andere werkgevers. Het contact met het bedrijfsleven is dan ook enorm belangrijk. Zonder hen hebben we geen arbeidsplaatsen voor onze mensen.


Foto: Remko Vermunt

Netwerken is dus enorm belangrijk?

Ja, enorm. Het maakt je creatief en je hebt elkaar toch ooit nodig, maar als ondernemer moet je ook een goed zakelijk gevoel hebben. Je moet uitdagingen zien in de markt waarin je werkt en je moet op zoek gaan naar wat jouw energie geeft. Ik sta iedere dag om 04.45 uur op, om 05.30 uur zit ik in de auto naar Roosendaal en om 06.30 uur begin ik. ‘s Avonds ben ik gemiddeld tussen 19.00 en 19.30 uur weer thuis. Dat kan alleen als je hetgeen je doet ook echt leuk vindt. Daarnaast moet je kunnen delegeren, mensenkennis hebben en je moet je zaakjes financieel gewoon op orde hebben.

Is dat een valkuil waar je zelf wel eens in bent gaan staan?

Nee, juist niet. Mijn vader kwam uit een gezin van vijftien kinderen, waarvan er twee op jonge leeftijd zijn overleden en ik ben dus ook opgevoed met het principe: als je iets wil, dan moet je ervoor werken. Zo leer je de waarde van geld pas echt kennen. Ik begon al vroeg met het ophalen van oude kranten en daar kreeg ik dan twee kwartjes voor. Toen ik tien jaar was ging ik bonen plukken, maar dat verdiende niet zo goed. Aardbeien plukken verdiende beter, dus toen ben ik dat gaan doen. Je moet eerst zorgen dat je het geld hebt, voordat je het kan uitgeven. Zo ben ik opgevoed en zo werk ik nog steeds. Wij kochten niets met een lening, behalve ons huis.

Je bent nu 63. Ben je al bezig met je pensioen?

Nee, daar ben ik nog totaal niet mee bezig. Zolang ik hier nog plezier uit haal, blijf ik dit doen. Dat kan over één jaar anders zijn, maar dat kan ook over vijf jaar pas zijn. Ik kan toch niet stilzitten.

Laatste vraag alweer, met wie zou jij aan de keukentafel willen zitten?

Ik hoef niet met Mark Rutte aan tafel. Ik had graag nog een keer met mijn oma aan de keukentafel willen zitten. Zij had een gezin van vijftien kinderen en samen met mijn opa had ze een klein boerenbedrijfje. Ik zou haar wel willen vragen hoe ze dat heeft beleefd en hoe ze dat voor elkaar heeft gebokst. Eigenlijk realiseer je je later pas hoe bijzonder dat was.

Afbeelding


Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief