‘Ik ben lid om te sporten, maar ook om anderen te helpen’

HUIJBERGEN - Verenigingen zijn vóór en van alle mensen. Een kantinebeheerder, voorzitter of lid. Iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal. Wat ze met elkaar gemeen hebben, is de liefde voor het verenigingsleven. In rubriek ‘De Derde Helft’ schetsen we een portret van deze mensen. Deze week: lid T.V. Huijbergen Wim Jacobs.

DOOR ROLAND PIJNEN

Wim Jacobs (72), geboren en getogen in Hoogerheide, sportte vóór T.V. Huijbergen bij voetbalvereniging R.K.V.V. Meto en tafeltennisvereniging Hotak ’68. Toen hij naar Huijbergen trok en daar 16 jaar woonachtig was, werd hij lid van de tennisvereniging in Huijbergen aan het Waterdrieblad. Na het bekleden van verschillende bestuursfuncties bij Hotak ’68 lag een dergelijke taak bij T.V. Huijbergen voor de hand. “Mijn vrouw zat er bij de jeugdcommissie, mijn kinderen speelden er tennis.” Jacobs, vicevoorzitter T.V. Huijbergen, is in over het algemeen jeugdige bestuur de oudste. “Ik blijf er langer jong door.”

Gepensioneerd
“De vereniging neemt, met name de laatste jaren, een groot gedeelte van mijn vrije tijd in beslag,” zegt Jacobs, die nu tien jaar met pensioen is. Hij loopt regelmatig binnen op het sportpark, waar hij zijn handen uit de mouwen steekt. Van barinkopen doen en de container aan straat zetten tot aan de banen onderhouden en dubbelen. Tennissen is, in tegenstelling tot tafeltennissen, makkelijk te combineren voor Jacobs. “Het is in de weekenden en ik hoef niet ver te reizen.” De derde helft is, tussen het sporten en de werkzaamheden door, een aangename ontspanning. “Anders zit ik thuis. De een werkt op de vliegbasis, de ander in het onderwijs. Ik hoor elke dag nieuwe verhalen.” Rini de Bakker, vriend van Jacobs en vrijwilliger bij T.V. Huijbergen, wou na zijn pensioen bezig blijven. “Mijn vrouw heeft mij aangestoken, ik heb hem aangestoken.” Het uitvoeren van verschillende werkzaamheden ziet hij als een morele verplichting. “Als niemand iets doet, kan T.V. Huijbergen niets organiseren. Ik ben lid om te sporten, maar ook om anderen te helpen. Dat zit toch in mij.”

Tijden veranderen
Het ledenaantal is nagenoeg gelijk gebleven, ondanks de coronacrisis. Tóch kan de tennisvereniging, volgens Jacobs, wel wat jeugd gebruiken. “De leeftijdscategorie 75 plus stopt op een gegeven moment. De tennisvereniging moet blijven bestaan.” Een van de oorzaken voor de weinig junioren binnen de tennisvereniging is, volgens Jacobs, de weinig tot geen nieuwbouw. “Dat maakt de spoeling dun.” De veranderde leeftijdsopbouw heeft invloed. “Men mag pas vanaf 67 jaar met pensioen, dan is er minder tijd om te recreëren. Vroeger moest ik wachten op een beschikbare baan om te kunnen tennissen, nu niet tot nauwelijks.” Hoewel wachten volgens Jacobs nooit leuk is, mist hij het enigszins. “Het is nostalgie. Maar goed, tijden veranderen.”[n]