‘Ik werd helemaal overvallen’

HOOGERHEIDE– Frans Schuurbiers is al bijna 40 jaar een overtuigd vrijwilliger. Voor meerdere verenigingen was en is hij steun en toeverlaat voor de leden. In april kreeg hij, als dank en waardering voor zijn verdiensten voor de samenleving, de koninklijke onderscheiding opgespeld door de burgemeester.

Frans Schuurbiers (73) was al verbaasd dat Patrick Huijgens aanbelde en niet “langs de poort kwam” wat hij altijd doet. Zijn verbazing werd nog vele malen groter. In het kielzog van Patrick, bevonden zich burgemeester Steven Adriaansen en alle wethouders. “Ik werd helemaal overvallen.” Ook vrouw Dimphy wist van niets. “Ik had twee vriendinnen gevraagd om te komen lunchen met kroketten.” Pas in het gesprek met de burgemeester begreep Frans dat voor hem een lintje was aangevraagd. Door de onlangs overleden Vic Huijgens, vader van Patrick en goede vriend van Frans “we waren 56 jaar kameraden.” “Zou ons pa geen lintje verdienen?” hadden de twee zoons ooit geopperd. Maar ze waren tegelijkertijd tot de conclusie gekomen “Da’s niks voor pa, hij wil niet in de belangstelling staan.” Nu hangt de bijbehorende oorkonde ingelijst in de woonkamer, iets wat Frans nooit had kunnen denken. “Daar doe je het niet voor.”

Thuisfront
Frans, opgegroeid in Borgvliet in Bergen op Zoom, is als timmerman begonnen. Na een loopbaan als voorman en uitvoerder sloot hij uiteindelijk zijn carrière af als opzichter in Oosterhout. “Mijn gezin is mijn trots”: Frans en Dimphy hebben twee zoons die met vrouw en kinderen op loopafstand wonen. Ze voelen zich bevoorrecht dat ze op hun vier kleinkinderen hebben mogen passen. Frans heeft altijd alle medewerking van thuis gekregen voor al het vrijwilligerswerk dat hij heeft gedaan, “Als ik de steun van thuis niet had gehad, had ik het niet volgehouden.” Vrijwilligerswerk is zijn tweede natuur: “Het is het liefste wat ik doe, alles regelen.”

Voetbal en vogels
Frans kon in zijn jonge jaren kiezen uit twee sporten: voetbal en vogels. Het werd allebei. Hij werd lid van voetbalvereniging V.I.V.O.O. en zette zich later in als jeugdleider en -trainer. Als jongetje van tien kwam hij al in aanraking met de duivensport. Nu is hij voorzitter, ledenadministrateur, ringenadministrateur, doet de elektronische systemen en is rekenaar voor Postduivenvereniging ‘Vlug enEerlijk’. “Ik heb 63 jaar postduiven gehad.” In de achtertuin zijn de overblijfselen te zien van de duivenverblijven die Frans nu aan het afbreken is. Met enige moeite, omdat hij als voormalig timmerman wel heel degelijke verblijven had neergezet. Nu mist hij soms het contact met de eigen duiven maar “Je moet er dagelijks voor zorgen, het is zo’n intensieve sport.”

Continuïteit
“Duivensport wordt gezien als een ‘oudemannensport’, vertelt Frans, “het is ook een heel dure sport mede door alle elektronica die wordt ingezet. Jonge aanwas bij de leden is er niet of nauwelijks, misschien de kleinzoon die door opa wordt meegenomen. Koepelvereniging NPO heeft zelfs lesmateriaal ontwikkeld voor scholen om interesse te bevorderen.” Maar Frans erkent “Als een jongen van 18 moet kiezen tussen duiven en een meisje, kiest hij toch voor het meisje.” Omdat kleinere verenigingen dreigden om te vallen heeft hij een aantal jaren geleden ‘De Grensduif’ uit Putte, ‘De Welkomstvrienden’ uit Ossendrecht en ‘Vlug en Eerlijk’ uit Hoogerheide bij elkaar gebracht in GWV. Zo is de continuïteit van de duivensport in de Zuidwesthoek gewaarborgd.

Bokkenrijders
Frans is 37 jaar voorzitter geweest van Bouwclub ‘De Bokkenrijders’. Hij was zelf ook actief als bouwer. Daarbij was hij een van de organisatoren van de bouw van de remise in Calfven, voor alle bouwclubs in de gemeente Woensdrecht. Ter sprake komen de vele uren die deze activiteiten kosten en de afwezigheid van thuis. Hierop reageert Dimphy lachend: “Mijn man is nooit te laat thuis want ik ben er altijd bij!” Nu geeft hij nog advies maar alléén gevraagd. “Niemand zit op onnodig advies te wachten.”

Loslaten
Samen met Vic Huijgens heeft Frans bij het 100-jarig bestaan van Harmonie Sint Caecilia een braderie in Huijbergen opgezet. Deze werd zo’n succes dat hij jaarlijks wordt herhaald. Maar net zoals de door de kameraden opgezette Lichtstoet, is de organisatie van deze projecten nu in handen van andere vrijwilligers. “Ik doe dit soort dingen voor blijdschap en genoegen bij de mensen, dat is het mooiste dat er is. Maar je moet ook kunnen loslaten en aan anderen kunnen overlaten.”

Verenigingsleven
Frans is een grote voorvechter van het verenigingsleven. “In een vereniging is het contact diepgaand, leef je mee met elkaar”. Het vrijwilligerswerk heeft hem “veel levensvreugde gebracht”. Hij ziet het als een waarde die je meegeeft aan je kinderen en kleinkinderen.