Jef en Virginia Scheffers bij hun vrolijk versierde voordeur, omringd door hun kinderen en aanhang.
Jef en Virginia Scheffers bij hun vrolijk versierde voordeur, omringd door hun kinderen en aanhang. Foto: Marilyn Pietersz

Een grenzeloze liefde, al 65 jaar lang

Door: Britta Janssen Actueel

PUTTE – Hun huis is aan de voorkant vrolijk versierd met slingers, een grote poster met 65 jaar erop en een foto van hun trouwdag. In welk huis het jubilerende stel, Jef en Virginia Scheffers-Roeken, woont is kraakhelder. Hun verhaal is dat van een, letterlijke, grenzeloze liefde die in 1952 begon, in 1954 werd bezegeld met een huwelijk en anno 2019 is uitgemond in een briljant samenzijn. 

Jef en Virginia leerden elkaar kennen tijdens de kermis in Kapellen (Belgisch Putte) waar hij vandaan komt. Zij is geboren en getogen in het Nederlandse deel van Putte, maar de liefde laat zich niet tegenhouden door een toevallige grens.

Vonk

In de diverse cafés speelden orkesten en in één daarvan zag Jef haar staan. Hij vroeg haar ten dans, liet haar niet meer los en de rest is geschiedenis. “De vonk sloeg over en die brandt nog steeds”, zegt Jef en zijn ogen fonkelen van plezier. Virginia knikt instemmend, “zo is het”. En dan te bedenken dat Jef maar liefst dertig jaar vrijwilliger was bij de brandweer, maar hun liefdesvlam is nooit gedoofd.

Multifunctioneel

Na hun eerste kennismaking maakten ze gauw een nieuwe afspraak. Dat deden ze onderweg naar huis in de tram die toen nog door zowel het Belgische als het Nederlandse deel van Putte reed. Jef: “Mijn zus zei meteen tegen mij: dat is een heel goed meisje, je moet haar houden.” Hun verkering duurde twee jaar en op een heerlijke zaterdagse zomerdag op 31 juli 1954 stapten ze in het huwelijksbootje. Virginia weet het nog goed: “Het was aangenaam, lekker weer, niet te warm. Ik had een blauwgrijze jurk aan en Jef een blauw pak.” Dat pak bleek multifunctioneel, want niet veel later had Jef van de lange broek een korte broek gemaakt. “Die had ik aan tijdens carnaval.” Ze waren in 1954 overigens het tweede paar dat trouwde in de nieuw gebouwde Sint Dionysiuskerk. De vorige kerk die er stond vanaf 1868 werd aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, in 1940, verwoest.

Heimwee

Niet lang na huwelijk, in 1957, kochten ze een huis aan de Antwerpsestraat waar ze met veel plezier vertoefden tot 2001. In dat jaar verhuisden ze naar hun huidige onderkomen aan de Biezendreef. Jef had totaal geen moeite met verhuizing. Virginia daarentegen, had het de eerste twee maanden moeilijk. “Ja, ik had even heimwee. Ge kent de oude buurt zo goed; ik moest wennen.”

Boterham

Samen hebben ze drie kinderen gekregen. Hun nageslacht breidde zich verder uit met de komst van vijf kleinkinderen en acht achterkleinkinderen. Het oudste achterkleinkind is alweer negentien jaar oud en de jongsten, een tweeling, tellen vijf jaar. Aardig detail is dat waar in het verleden een kleinkind tussen de middag even gauw bij opa en oma een boterham kwam eten, nu een achterkleinkind dat doet.

De helft van zijn arbeidzame leven, zo’n twintig jaar, werkte Jef in België, de andere helft in Nederland, onder meer als elektricien. Reizen hoeft niet zo van hen, maar ze gaan wel graag op stap met de dagtripjes die de Putse zorgcoöperatie ‘Zorg om zorg’ organiseert.
Het geheim van hun lange verbintenis vatten ze kernachtig samen met de woorden: “We hebben het goed samen, we geven en nemen en we zijn gewoon heel content met elkaar.”

BIJDRAGE MARILYN PIETERSZ



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief