Cor en Jo van den Bergh kunnen veel van elkaar hebben

PUTTE – Tijdens de carnavalsfestiviteiten in het Ossendrecht van 1954 hebben Jo en Cor van den Bergh elkaar leren kennen. Ze verloren elkaar niet meer uit het oog. Op een snikhete dag in 1959 stapten ze in het huwelijksbootje. “Het was een warme en droge zomer op die 18e juli, zeker 30 graden”, aldus de echtelieden. Dit jaar was het zestig jaar geleden.

Al in januari had Jo van den Bergh de locatie gereserveerd waar ze hun diamanten jubileum zouden vieren. “Ik wilde er zeker van zijn dat we daar terecht konden in juli, want het kan druk zijn bij Martinushoeve”, zegt Jo. Samen met familie en vrienden proosten ze op deze mijlpaal. Grinnikend verklapt Jo dat ze, ondanks alle tijdige voorbereidingen, vergeten was door te geven dat zij en haar man ook van de partij zouden zijn. “Tja, in plaats van 42 gaf ik 40 personen op. Maar er was gelukkig plaats genoeg.”

Dat ze al zolang een paar zijn komt doordat ze veel van elkaar kunnen hebben. “En je moet niet op elkaars lip zitten, je moet elkaar een beetje vrij laten.”

Wilhelminakazerne

Jo en Cor waren zeventien en negentien jaar jong toen ze elkaar ontmoetten. Stillekes aan groeide er iets. Niet lang na hun eerste ontmoeting moest Cor in militaire dienst. De eerste tijd was hij gelegerd in de Wilhelminakazerne in Ossendrecht, maar daarna verhuisde hij naar Eefde in Overijssel. “Om de veertien dagen had ik verlof en dan zagen we elkaar”, zegt Cor.

Ideaal

Beiden zijn in Ossendrecht geboren, waar Jo bleef wonen tot aan haar trouwen. Cor verkaste al in zijn achtste levensjaar naar Putte om het grensdorp nooit meer te verlaten. “Ik heb een fantastische jeugd gehad, altijd aan het ravotten in de bossen van landgoed ’t Hof van Meurisse. Mijn opa was boswachter op dat 400 hectare grote terrein”, vertelt Cor. “In de zomer zwommen we in de meertjes en ’s winters schaatsten we er op.” Dit landgoed was eigendom van de bekende familie Meurisse die destijds een chocoladefabriek had in Antwerpen.

Bos

Net als Cor wil Jo Putte niet meer uit. “In Putte is er veel beweging, ik hoef niet meer terug naar Ossendrecht.” Hun huidige onderkomen vinden ze ideaal gelegen. De supermarkten zijn dichtbij, net als de bushalte. “We wonen heel centraal, maar ook vrij. Kijken we naar buiten, dan zien we bos.”

Schilderen

Jo heeft voor haar trouwen gewerkt als huishoudelijke hulp bij een gezin. Daarna hielp ze lange tijd een bejaard echtpaar in Belgisch Putte. Haar Cor heeft tot zijn pensionering als schilder gewerkt bij de Belgische firma Heijman. Scholen, kerken, musea, zoals het Rubenshuis, Cor heeft er zijn sporen nagelaten als schilder. Leuk detail is dat Cor niet alleen van beroep schilder was, want hij bleek tevens talent te hebben als kunstschilder. In hun huis hangen diverse schilderijen van zijn hand, waaronder de allereerste die hij speciaal voor Jo maakte: een stilleven van appelen.

Televisie

Jo haakte, borduurde en maakte graag kaarten. Lange tijd was ze lid van een hobbyclub, maar door een oogziekte ziet ze steeds minder, waardoor ze moest stoppen. Met hulpmiddelen kan ze televisie kijken. Samen met Cor kijkt ze graag naar het programma ‘We zijn er bijna’, dat oudere echtparen volgt die met een caravan op stap gaan. “Dat hebben wij ook veel gedaan en als we hiernaar kijken dan is het alsof je, jezelf weer ziet”, zegt Jo.