Echtpaar Van de Bogaart ziet elkaar al 60 jaar graag

PUTTE – Hij weet precies hoe zij eruit zag toen ze elkaar ontmoetten op de Udense kermis, in het zweefmolentje. "Roze jurk en mooie lange witte handschoenen. Heel chic gekleed. Poeh, een prachtige vrouw." Johan van de Bogaart was meteen weg van Riky. "Hij zette meteen door en vroeg of ik verkering had. Niet dus." De rest is geschiedenis. Op 30 april jl. vierden Johan en Riky hun diamanten samenzijn met familie en vrienden. "Als ge elkaar graag ziet, van elkaar houdt, dan gaat het vanzelf, dat is het geheim", stellen ze in koor.

DOOR MARILYN PIETERSZ

Terugkijkend op die eerste ontmoeting, verschijnt een vette glimlach op het gezicht van Riky. "Hij dacht dat ik van rijke komaf was, omdat ik zo chic gekleed ging, maar dat was niet zo. Ik mocht ergens naar toe en ik wilde mooi gekleed gaan. Hij was het niet gewoon die moderne kleding." Johan beaamt dat. "Ik kom uit een boerendorp, Schaijk. Vrouwen gingen anders gekleed, dus Riky viel op."

Weeshuis

Een uitje naar de kermis was heel wat voor Riky. Zij had jong haar beide ouders verloren en kwam daardoor terecht in een Tilburgs weeshuis. Van hieruit ging ze in de kost bij een Tilburgse onderwijzeres die twee kinderen had. Zij deed het huishouden en lette op de kinderen. Eenmaal weg van het weeshuis greep Riky de kans erop uit te trekken met beide handen aan. Naar de kermis dus in haar geboortedorp Uden, waar ze Johan tegenkwam. Hij telde 19 lentes, zij was drie jaar ouder. Vanaf dat eerste treffen bleven ze elkaar regelmatig zien. "En zo, stillekes aan groeide de liefde", aldus Riky.

Hoe ze vanuit Oost-Brabant uiteindelijk in West-Brabant geraakten heeft te maken met werk. Via zijn zus – die in de Belgische plaats Schilde bij een echtpaar werkte – kwam Johan aan een baan als vrachtautochauffeur bij GKF, een bananenfabriek in Antwerpen. We schrijven 1957. Eigenlijk wilden Johan en Riky emigreren naar Australië. "Maar mijn zus zei: Maak eerst eens kennis met België."

Pastoor

Een jaar later, in 1958 trouwden ze in Schaijk, zijn geboortedorp. Op 28 april voor de wet en op 30 april voor de kerk. Met een ondeugende lach op zijn gezicht vertelt Johan: "Pas toen we voor kerk getrouwd waren mocht ik bij haar slapen, geen dag eerder." Trouwen voor de kerk ging overigens niet zonder slag of stoot. De pastoor deed moeilijk omdat Johan weigerde te biechten. "Nou, dan trouwen we niet in de kerk", liet hij de pastoor pardoes weten. Volgens Riky is hij altijd zo geweest, een beetje eigengereid. "Dat klopt. Van kinds af aan trok ik mijn eigen plan." De pastoor bond in.

Na hun huwelijk betrokken ze hun eerste gezamenlijke woning in Antwerpen. Tien jaar woonden ze in deze stad. Johan had inmiddels emplooi gevonden in de Belgische wegenbouw. Vanaf 1968 vestigden ze zich in Putte. Eerst in de Narcisstraat, later in een bungalow in Hazeduinen en nu wonen ze in de Biezendreef. "Onze zoon woont nou in ons voormalige huis in Hazeduinen". Na de wegenbouw werkte Johan in totaal 22 jaar bij de BASF in de controlekamer totdat hij noodgedwongen moest stoppen met werken. "Helaas ben ik op den duur afgekeurd omdat ik een beroerte kreeg."

Beiden bestempelen de reis naar Australië in 1995 als een hoogtepunt. Ze bezochten een zus en twee broers van Johan. "Want weet je, diezelfde zus die vond dat ik eerst België moest leren kennen, die is uiteindelijk zelf naar Australië vertrokken. Grappig hè?"[l]