Fons van Kuijck: 'RICH is inmiddels onlosmakelijk verbonden met Sint Cecilia'
Fons van Kuijck: 'RICH is inmiddels onlosmakelijk verbonden met Sint Cecilia' Foto: Jacqueline Verschueren

Fons van Kuijck bracht vernieuwing bij Sint Cecilia

Door: Addo Sprangers Algemeen

RIJSBERGEN - Muziekvereniging Sint Cecilia Rijsbergen bestaat op 1 april officieel 100 jaar. Een aantal getrouwen viert in dit jaar ook een persoonlijk jubileum. Zo is Fons van Kuijck al 50 jaar lid van het gezelschap, mag Toon Bastiaansen zich al 65 jaar lid noemen en is Wim van Kuijck, de vader van Fons, zelfs al 75 jaar lid. Een gesprek met jubilaris Fons van Kuijck.

Fons van Kuijck, afkomstig uit een gezin met vier kinderen, trapt af met zijn verhaal. “Ik heb drie zussen. Mijn vader was een echte verenigingsman en was actief voor zowel VVR als Sint Cecilia. Het maakte dat ik min of meer ‘vrijwillig verplicht’ ook bij deze verenigingen belandde. Bij de voetbal ging dat vanzelf, want dat vond ik heel leuk. Het lidmaatschap van de fanfare voelde echter als een echte verplichting. In die tijd was de muziek verre van aantrekkelijk. Bovendien had ik er een hekel aan om een uniform aan te doen. Dat is bij de hedendaagse jeugd nog steeds het geval.”

Omslagpunt

Als 12-jarige mag Fons van Kuijck beginnen op klein koper: bugel en trompet. “Of dat mijn eigen keuze was? Deels. Voor een deel kregen nieuwe leden een instrument vaak toebedeeld. Jonge leden begonnen vaak op klein koper. Na een jaar opleiding stroomde ik door naar het orkest, al bleef ik het voetballen veel leuker vinden.” Het omslagpunt kwam toen ik in militaire dienst zat. In die tijd kwam ik bij toeval terecht in het Tamboerkorps van de Koninklijke Luchtmacht. Daar leerde ik ook andere muziek maken, meer gericht op entertainment. Dat was mijn ‘redding’. Toen ik terugkwam bij Sint Cecilia, was ik een veel betere muzikant en had ik ook de ambitie om het beste uit mezelf te halen als muzikant.”

Ideeën

“Ik had zo mijn eigen ideeën over muziek,” vervolgt hij. “Daarom ging ik naast de fanfare ook spelen in een blaaskapel. In een fanfare werd het repertoire destijds door de dirigent bepaald. Dat repertoire was met marsmuziek en thematische muziek heel conservatief en naar mijn mening niet zo toegankelijk voor het publiek. Met de blaaskapel richtten we ons op entertainmentmuziek: van Egeländer tot dixieland en van pop en rock tot wals. Alles wat mensen leuk vinden om te horen.”

Harmonie

Het overstappen van fanfare naar harmonie in 2000 luidt een nieuwe episode in voor Sint Cecilia. “De fanfare zat als orkest op een dood spoor,” stelt Fons van Kuijck. “Al had dat ook te maken met de bezetting van de muziekinstrumenten. In een fanfare heb je alleen maar koperinstrumenten, terwijl in een harmonie ook houten instrumenten als fluiten en klarinetten worden gebruikt. Hierdoor krijg je een grotere klankstroom. Voor Sint Cecilia was het wel een cultuurshock. Zelf vond ik het belangrijk dat Sint Cecilia, in mijn ogen destijds een in zichzelf gekeerde club, toegankelijker zou worden voor de lokale bevolking. Daarom ben ik in 2000 in het bestuur gegaan. Voor mij betekende dat: je laat los wat eigenlijk altijd gewoon was, en je gaat door met nieuwe uitdagingen. Dat hield onder meer in dat er een muziekcommissie werd opgericht en de dirigent niet langer alles alleen bepaalde. Er kwam ruimte voor andere ideeën over muziek en het brengen van muziek naar de mensen.”

RICH

Met lichte muziek als nieuw repertoire wordt er vervolgens voor gekozen om de harmonie om te toveren naar een echte conceptband, met gitaren, keyboard, piano en slagwerk. “Dat leidde weer tot andere projecten en betekende de geboorte van Rijsbergen In Close Harmony (RICH). Er werd hiermee niet alleen meer draagvlak gecreëerd in de samenleving, ook de expertise uit de samenleving kon op alle mogelijke vlakken worden ingezet: facilitair management, regie, vormgeving, pr en communicatie, noem maar op.” “RICH is voor en met Rijsbergen, op allerlei gebied. Er zit ook zang en dans bij. Wie zich talentvol voelt, krijgt binnen RICH de kans. RICH is inmiddels onlosmakelijk verbonden met Sint Cecilia. De voorstellingen met RICH zijn voor mij ook de grote hoogtepunten.”

Drive

“Sterker nog: mijn drive haal ik vooral uit het RICH-project,” besluit Fons van Kuijck. “Ik was altijd best een gedreven muzikant, maar dat ben ik niet meer. Ik heb wat dat betreft bewust een stapje teruggezet. De belangrijkste reden dat ik nog trompet speel is voor het orkest, niet voor mezelf. Ik heb ook twee kinderen van mij in het orkest. Die vinden het vervelend dat ik er zo over denk. Al probeer ik als muzikant en verenigingslid natuurlijk nog altijd mijn beste beentje voor te zetten.”



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief