Afgezwaaide wethouder Johan de Beer: ‘Kunst van dit vak is om dicht bij jezelf te blijven’

ACHTMAAL - Het zal even wennen zijn voor Johan de Beer. Drie opeenvolgende bestuursperioden vervulde hij namens Dorpsbelangen het wethouderschap in het Zundertse college. Daar is, met de vorming van een nieuw college na de voorbije gemeenteraadsverkiezingen, een einde aan gekomen.

Hij maakt er geen geheim van dat hij een vierde ambtstermijn graag zou hebben toegevoegd aan zijn periode als wethouder, om net zo nuchter te constateren dat de kiezer nu eenmaal anders heeft besloten. “Maar ik heb echt genoten van dit werk,” zegt Johan de Beer. “Ik heb iedere dag plezier en dynamiek ervaren. Dat past ook bij mijn persoon. Daarnaast heb ik veel voor Zundert kunnen betekenen. Daar ben ik trots op. Zoals ik ook trots ben op iedereen met wie ik dat heb kunnen doen. Resultaten kun je boeken, maar dat kun je alleen met elkaar.”

Thema’s

In de twaalf jaar als wethouder had Johan de Beer te maken met bijzondere projecten. Hij noemt als voorbeeld het voormalige recreatiepark Parc Patersven, tegenwoordig Wernhoutsburg. “Een echt hoofdpijndossier. Toen het op mijn bordje kwam was er al een lange discussie aan voorafgegaan en politiek was het ingewikkeld. Toch heb ik dat dossier op vrij korte termijn kunnen plooien, en werd recreatie én wonen op die locatie uiteindelijk toegestaan. Uniek in Noord-Brabant, want uiteindelijk is dat maar op drie plaatsen gelukt.” Hij haalt ook de aanleg van de Randweg Zundert en de herinrichting van de Molenstraat aan, net als de realisatie van het bestemmingsplan Buitengebied. “Een monsterklus. Ook ambtelijk, want er was jaren geen onderhoud aan gepleegd.” In zijn laatste portefeuille als wethouder is er volgens Johan de Beer ook volop geïnvesteerd in nieuwe thema’s. “Denk aan duurzaamheid en afval. Zo wordt de bekende blauwe vuilniszak straks vervangen door een container. Ook papier verdwijnt dan in de container. En dan is er nog onderwijshuisvesting, waaraan door alle fracties allereerste prioriteit werd gegeven en waar stevig de schouders onder zijn gezet. Zo hebben we het IKC Rijsbergen weten te realiseren en krijgt ook Klein Zundert straks nieuwe onderwijshuisvesting. Aansluitend volgt ook nog gezamenlijke nieuwbouw voor de basisscholen Sint Anna en Zonnebloem.”

Krimpgemeente

“Ook op het gebied van woningbouw is heel veel veranderd,” aldus John de Beer. “Zo’n tien jaar geleden kreeg Zundert het label opgeplakt van zogenaamde krimpgemeente. Er werd in die tijd door het Rijk zelfs gedreigd met boetes als een gemeente teveel woningen zou bouwen. Ik heb me altijd verzet tegen dat stempeltje van krimpgemeente, ik vind juist dat je in dorpskernen moet investeren. Het stempeltje krimpgemeente past bovendien niet bij Zundert, daar is onze gemeente te creatief en te ondernemend voor. Inmiddels leven we in een tijd met een groot tekort aan woningen en wordt woningbouw juist gestimuleerd.”

Thuisfront

“De kunst van dit vak is om dicht bij jezelf te blijven,” vervolgt hij. “Het wethouderschap is een drukke baan, maar het is ook een geweldig vak. Het heeft mij veel energie gegeven, maar ook veel tijd gekost. Dat moet je goed managen met je privéleven. Je bent immers nogal wat avonden van huis en ook in het weekend heb je regelmatig representatieve verplichtingen. Als wethouder sta je zeven dagen per week aan. Dan is steun en commitment van het thuisfront onontbeerlijk. Mijn vrouw was vrijwel altijd present bij verplichtingen. Meestal was ik haar ook weer vrij snel kwijt: stond ze ergens te buurten. We probeerden altijd zoveel mogelijk het nuttige met het aangename te verenigen. Via onder meer Facebook en LinkedIn heb ik de nodige reacties gehad op mijn vertrek. Die hebben me wel ontroerd. Rode draad is dat ik vooral wordt geprezen als een gedreven en open wethouder met aandacht voor de mens. Zo zit wat mij betreft het leven ook in elkaar. Dicht bij jezelf blijven. Dat doe ik ook door me te ontspannen via een bijzondere hobby: het houden van Texelse schapen. Met Achtmaalse nuchterheid loop ik dan door de wei en beschouw ik de week. Ik zie ook weleens collega’s die dat verwaarlozen en volledig opgaan in het werk. Het is een gegeven dat in elke bestuursperiode wel ergens een wethouder sneuvelt: soms politiek, soms privé.”

Ondernemerschap

“Hoe ik het wethouderschap al die jaren heb ervaren? Vooral als ondernemerschap. Bij ons zit ondernemen in het bloed. Ik ben een boerenzoon en daar ben ik trots op. Aan de keukentafel liepen privé en zakelijk door elkaar. Als wethouder ben je eveneens bezig met ondernemen en daarnaast met het geven van sturing. Dat heb ik met veel genoegen gedaan, maar het vraagt ook veel flexibiliteit. Geen enkele dag is hetzelfde. Soms betekent het heel klein schakelen voor iets dat voor een inwoner persoonlijk van belang is en soms betekent het strategisch opereren: hoe positioneer je de gemeente Zundert? Grote thema’s als de huisvesting van arbeidsmigranten en de ontwikkeling van de vrijetijdseconomie kun je niet als Zundert alleen aanpakken. Op zulke momenten doen ook je ervaring en je netwerk ertoe. Ik heb bijvoorbeeld ook met de ministers Spies en Blok aan tafel gezeten om zaken te bespreken. Heel nuchter. Toen ik daarna weer met mijn overall tussen de schapen in het weiland liep, had ik het gevoel dat ik Zundert toch goed had weten te positioneren.”

Balans opmaken

Het maakt dat hij ervan overtuigd is dat er qua werk snel wel weer iets op zijn pad komt. Het liefst zet Johan de Beer daarbij zijn netwerk en ervaring in. In afwachting daarvan zit hij niet stil. Zo is hij al sinds 2013 voorzitter van het Nederlands Texelaar Schapenstamboek. Bovendien neemt hij namens Dorpsbelangen zitting in de Zundertse gemeenteraad. “Daar ben ik voor gekozen en daar ga ik me ook vol voor inzetten. In de herfst maak ik dan de balans op: is het te combineren met mijn nieuwe baan? Past het bij mij en geeft het mij energie? Ik moet dan eerlijk zijn naar de partij, naar Zundert en naar mijzelf. Het is immers wel een ombuiging, al denk ik zelf dat het kan. De focus zal straks gericht zijn op de nieuwe wethouders. Zo werkt het en zo zou het ook moeten werken.”