Janny zwaait na 45 jaar af bij Uitgeverij de Bode

ZUNDERT - Maar liefst 45 jaar werkte ze bij ‘de krant’ in Zundert. Donderdag trekt de 65-jarige Janny Mathijssen-Smits de deuren van het pand aan de Molenstraat 17a-1 voorgoed achter zich dicht om, na een besloten afscheidsfeestje, te gaan genieten van haar pensioen.

Een blauwe maandag was ze zogezegd werkzaam in een winkel, waarna ze ongeveer twee jaar werkzaam was op het kantoor van Asselbergs & Nachenius, een in luchttechniek gespecialiseerd bedrijf in Breda. Daar hield zij zich bezig met het vervaardigen en versturen van brieven, offertes en rekeningen. Dat veranderde nadat ze stuitte op een advertentie in het toenmalige Weekblad Zundert en Rijsbergen, waarin Uitgeverij & Drukkerij Vorsselmans om een medewerker vroeg. De net met Hans getrouwde Janny zag een baantje dichter bij huis wel zitten. “Hoe de functie precies was omschreven weet ik niet meer,” vertelt Janny Mathijssen. “Maar het kwam er op neer dat ik redactiemedewerker werd. Ik moest bij de directeur, mijnheer Vorsselmans, wel even mijn typevaardigheid demonstreren. In die tijd werd de kopij voor de krant namelijk handgeschreven aangeleverd. Die kopij moest worden overgetypt op een ponsband. Elke letter heeft daarbij een speciaal gaatje. Aan de hand van een soort schema met uitleg kon je precies zien wat je moest typen. De ponsband ging vervolgens in een machine die de kopij klaarzette voor de krant. Dat gebeurde allemaal nog in het oude pand aan de Molenstraat.”

Bierviltjes

“Ik ben alleen begonnen en kwam in de plaats van Jacqueline Hereijgers die in verwachting was,” vervolgt ze. “Het bedrijf had toen nog maar een paar kranten en ook het agrarisch blad De Boer. Van lieverlee werd het aantal publicaties verder uitgebreid. Peter Kunst was boekhouder en vertegenwoordiger. Als hij advertenties ging ophalen, bracht hij ook meteen de handgeschreven kopij mee die kon worden ingeleverd op vaste inleveradressen. Uitslagen van de voetbalwedstrijden stonden vaak op bierviltjes. Die werden in de derde helft snel even opgeschreven. Een mooie herinnering, vind ik dat. Gelukkig ben ik altijd heel goed geweest in het ontcijferen van onduidelijke handschriften. Na anderhalf jaar op een ponsband te hebben getypt, deed het computertijdwerk zijn intrede. Dat vond ik wel fijn en ook een hele uitdaging. Ik ben altijd om 7.00 uur begonnen. Destijds startte ik dan alle computers op. Elk werkprogramma moest namelijk apart worden ingelezen. Van lieverlee kwamen er steeds meer verschillende Bodes. In de begintijd hadden we ook nog de uitgaven Speciaal Onderwijs en Arbeidsrecht. Dat vond ik echt heel leuke bladen met interessante artikelen. De kopij bleef echter nog met de post binnenkomen. Er ging nog niks digitaal, dus het moest nog wel worden overgetypt.”

Spannend

Volgens Janny Mathijssen was mevrouw Vorsselmans mede de drijvende kracht achter het bedrijf. Na het overlijden van haar man nam hun zoon Wim het bedrijf al snel over. Dat gebeurde in 1987. “Toen is het met de uitgeverij heel snel gegaan en kwamen er steeds meer Bodes bij: die van Roosendaal, Bergen op Zoom, Steenbergen, Halderberge, noem maar op. Ook kwam er steeds meer personeel te werken. Op zeker moment is er geopperd om de kopij per e-mail te laten aanleveren. Dat was voor ons heel spannend: zouden de lezers dat ook gaan doen? Het is eigenlijk heel goed verlopen, dat is me honderd procent meegevallen. Wim Vorsselmans had een grote drukpers gekocht die ervoor zorgde dat we alle uitbreidingen aankonden en ook zelf konden drukken. Vooral in de kerstperiode kon het enorm druk zijn. We hebben weleens een Zundertse Bode gehad met drie katernen. Dan praat je over een uitgave van rond de negentig pagina’s. Die katernen moesten we dan met zijn allen handmatig insteken. Dat had ook wel weer zijn charme.” Met op zeker moment achttien Bodes, waaronder verschillende weekendedities, verhuisden we naar een nieuw pand aan de Bredaseweg.

Nieuwsgierig

Ze vertelt hoe de digitalisering zo’n twintig jaar geleden echt zijn intrede deed. “Het maakte de verwerking van alle aangeleverde kopij een stuk sneller.” Daarbij mag de rol van haar directe collega Sandra Broosus, met wie ze al vele jaren een feilloos op elkaar ingespeeld duo vormt, niet onderbelicht blijven. Samen verhuisden ze medio 2014, in dienst van Uitgeverij de Bode van Monique Elst en Luuk Roozeboom, ook weer terug naar de Molenstraat, na de splitsing van de uitgeverij en drukkerij in 2011. Hier selecteren ze uit de aangeleverde kopij onder meer nieuws dat zich mogelijk leent voor een apart artikel door de redacteur. Janny Mathijssen: “Dan hebben we daar even overleg over. Zelf vind ik het ook leuk om koppen zodanig te wijzigen dat ze de lezer nieuwsgierig maken om het artikel te lezen. Dat geldt ook voor bijvoorbeeld het toevoegen van een quote. Het geeft meerwaarde aan een artikel, zoals ook een sprekende foto dat doet. Lezers kijken vaak eerst naar de foto bij het artikel. Dat moet een blikvanger zijn. Of ik er zelf wel eens aan gedacht heb om redacteur te worden? Nee, ik kan goed kletsen en ik kan het allemaal goed uitleggen, maar een artikel schrijven is een ander verhaal. Dat mogen de redacteuren doen. Ieder zijn vak. Werken in de journalistiek betekent echter wel dat je niet elke minuut kunt plannen. Soms komt er een spoedklusje tussendoor en het is regelmatig vechten tegen de deadline. Aan de andere kant is dat ook het mooie van de krant.”

Genieten

Ze heeft bij ‘de krant’ in Zundert altijd goed op haar plek gezeten, vindt Janny Mathijssen. “ik heb er niet eens aan gedacht om ook maar iets anders te gaan doen. De journalistiek is een mooi vak, Je zit bovenop het nieuws. Zelf vond ik het altijd heel leuk om onder embargo al te vernemen wie er in de gemeente waren voorgedragen voor een Koninklijke Onderscheiding. Maar dat kon ik goed voor me houden, hoor. Zelfs mijn man Hans vertelde ik er niets over. Ook al kende hij misschien de desbetreffende persoon.” Die berichten zal ze straks niet meer voorbij zien komen, want zoals gezegd gaat ze nu met pensioen. “De veranderingen gaan enorm snel tegenwoordig. Nu ik wat ouder word, is het toch moeilijker om alles goed bij te houden. Dat heeft voor mij wel de doorslag gegeven om eerder te stoppen. Met de zomer in aantocht een mooi moment.” Naar eigen zeggen zal ze zich geen moment vervelen. “Ik ga lekker genieten van mijn vrijheid. Fotografie interesseert mij enorm, daar wil ik echt iets mee doen. Ook verheug ik mij erop om lekker te gaan wandelen met onze jachthonden. Hans doet mee aan apporteerwedstrijden door heel Nederland en ik ga altijd gezellig mee. Het is leuk om dat samen te kunnen doen. Met onze hond Blue zijn we in 2008 kampioen van Nederland geworden. Wij hebben geen kinderen, maar wie die wel heeft is er ongetwijfeld net zo trots op als wij op onze honden.”