Corso Zundert onder de loep in juryrapport

ZUNDERT - Corso Zundert levert altijd een spannende strijd op tussen de buurtschappen, maar voor velen is het juryrapport dat enige tijd na Corso Zundert verschijnt zeker zo spannend. Hierin immers worden de bevindingen van de jury uitgebreid beschreven en wordt uitgelegd hoe de beoordelingen van de deelnemende corsowagens tot stand zijn gekomen.

DOOR ADDO SPRANGERS

De vakjury, dit jaar bestaande uit Maarten Corbijn, Mark Damen, Miesjel van Gerwen, Marianne Naerebout, Colette Notenboom, Misjel Vermeiren, Conny van der Westerlaken en juryvoorzitter Frank Timmers, heeft nu het 23 pagina’s tellende juryrapport gepresenteerd. Zij vraagt hierin onder meer aandacht voor een aantal opvallende zaken. Zo mag menigeen dan wel weer hebben genoten van een ‘ouderwets’ Corso Zundert, de jury zelf constateerde naar eigen zeggen een enorme middenmoot, met enkele uitschieters naar boven en enkele naar beneden. “Die in de bovenlaag zijn van exceptionele kwaliteit, op al de rest is best het een en ander aan te merken,” zo stelt de jury. 

De jury constateert daarnaast dat ontwerpers opvallend vaak het water van een oceaan zijn ingedoken om daar inspiratie op te doen. “Onbedoeld worden deze taferelen ten opzichte van elkaar gewogen en dat is jammer,” vindt de jury. Hiernaast constateert zij dat Corso Zundert zich opnieuw opvallend vaak heeft laten inspireren door de dierenwereld. “Twaalf van de twintig wagens hebben een dier (of een afgeleide daarvan) als uitgangspunt genomen of een erg prominente plek gegeven. We willen de ontwerpers uitdagen breder te kijken naar onze wereld en wat zich daar afspeelt, de dierenwereld is daar slechts een onderdeel van.”

Kritiek

Het is de jury verder opgevallen dat veel onderstellen niet in het ontwerp zijn meegenomen. “Gewoon zwart met daarop een creatie, dat komt echt anders over dan een creatie waar het onderstel deel van uitmaakt, waarbij de duwers ook in de creatie zitten,” legt de jury de vinger op zere plek. Om te vervolgen: “We weten dat we veel vragen, maar een corso met zo’n enorme uitstraling mag het uiterste van zichzelf eisen.” Een ander punt van kritiek is het vele spuitwerk op de bloemen, met name grijs en zwart. “In sommige gevallen zijn ze echt platgespoten en verdwenen de contouren van de bloemen onder een laag verf,” constateert de jury. “Natuurlijk, dat mag en in een enkel geval is die keuze zeer verantwoord omdat het beeld erom vraagt, maar kijk eens naar alternatieven. Het palet aan kleuren van de dahlia is enorm.” Kritiek is er verder op enkele muziekkorpsen zich volgens de jury ‘erg dominant presenteren en daarbij de optocht soms in de weg zitten met hun geluid en tempo’.

Jeugdigheid

Een fantastische ontwikkeling echter noemt zij de haar opgevallen jeugdigheid van het corso. “Ook bij de ontwerpers is, zo hebben we begrepen, veel ruimte gegeven aan de jeugd. We willen hen uitdagen om zich breed te laten inspireren. Hou niet vast aan succesnummers uit het verleden. Zeker, de Beatles en de Stones zijn nog steeds goed, maar hoe fijn is het dat daarna nog vele muziekstromingen zijn gevolgd. Onze boodschap: heb lef. Daag jezelf en de buurtschap uit en daarmee het publiek om zich te verwonderen en te laten verrassen.”

Lees het volledige juryrapport hier.