Pastoor Hans van Geel viert 25-jarig priesterjubileum: ‘Soms moet je water bij de wijn doen’

ZUNDERT - Een bijzonder moment voor pastoor Hans van Geel: op 8 november is het precies 25 jaar geleden dat hij de priesterwijding ontving. Een verhaal over naar de kerk gaan, veranderingen, uitdagingen en geven en nemen.

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, zo leert de Bijbel. Hans van Geel, pastoor van de parochie Christus Koning in Zundert en van de Sint Franciscusparochie in Rucphen, spreekt uit ervaring. Na aanvankelijk een ander pad te hebben bewandeld, lonkte namelijk uiteindelijk toch een kerkelijke loopbaan. Het verhaal begint in Zevenbergen, waar hij opgroeit in een gelovig gezin. “Dat maakte dat naar de kerk gaan een vanzelfsprekendheid was,” vertelt hij. “In de kerk gebeurde zó veel, dat ik er als kind al in geïnteresseerd raakte. Ik ging ook graag naar de kerk en werd uiteindelijk misdienaar. Langzaam maar zeker kreeg ik er steeds meer taken bij. Zo trad ik toe tot de werkgroepen Avondwake en Parochievergadering. Op zeker moment werd ik door bisschop Ernst zelfs aangesteld als buitengewone communiebedienaar. Een hele eer voor een 16- of 17-jarige. Dan komt de periode dat er relaties ontstaan. Mijn toenmalige vriendin was niet kerkelijk en dat ging wringen. De kerk kwam in het nauw en dat gaf mij een vervelend gevoel. De relatie ging dan ook uit.”

Levensvragen

Zijn werk als verpleegkundige op de chirurgische afdeling van het Jacobus Ziekenhuis in Zwijndrecht zorgt voor een nieuwe wending. “Onder het wassen kwamen gesprekken los met patiënten die merkten dat ik gelovig was. Op het moment dat je vertrouwen geniet, durven mensen ook levensvragen voor te leggen. Dat gebeurde ook. In de protestantse setting daar echter vond de dominee dat ik op zijn stoel zat. Ik wilde mijn patiënten echter geestelijk, lichamelijk én sociaal verzorgen. 

Na lang nadenken besloot ik om de priesteropleiding te gaan volgen bij Bovendonk in Hoeven. Dat kostte mij veel vrije tijd en ook veel vrije dagen, want naast mijn studie bleef ik gewoon aan het werk in het ziekenhuis. Daar kreeg ik veel steun van mijn collega’s. Bovendien zorgde mijn baan voor zekerheid. Zou het priesterschap toch niks voor mij zijn, dan was er geen man overboord en had ik deze ervaring meegenomen. Uiteindelijk ben ik gestopt met werken en stage gaan lopen bij de Onze Lieve Vrouw van Lourdeskerk in Bergen op Zoom. De praktijk ziet er toch anders uit, zeker voor een fanatieke beginneling. Mijn begeleider maakte mij dat meteen al duidelijk: het draait om keuzes maken. In oktober 1997 werd ik benoemd tot diaken in de Regio Breda-West. Op 8 november 1997 werd ik door bisschop Tiny Muskens al tot priester gewijd. Met de pastoor als leermeester boven me ben ik in die rol gegroeid. Bij zijn vertrek, twee jaar later, mocht ik het van hem overnemen.”

Nieuwe dynamiek

Op dat moment is het voor Hans van Geel al wel duidelijk dat er veel zaken op hem afkomen. “De samenleving verandert en dat geldt ook voor de kerk. Je moet gaan praten over fusies van parochies, over vermindering van het aantal pastores in een team, en over kerksluitingen. Dat leer je niet in de opleiding tot priester. Tot 2000 heb in Breda-West gewerkt, in de wijken Tuinzigt, Heuvel, Princenhage en een agrarisch stukje Effen. Vooral de volkswijken vond ik geweldig.” Aansluitend wordt hij geposteerd in Steenbergen, waarna hij begin 2018 de verschillende parochies in de regio Zundert en Rucphen onder zijn hoede neemt. “Je gaat nooit graag ergens weg,” aldus Hans van Geel. “Al is het voor een parochie wel goed dat er beweging ontstaat. Het zorgt voor nieuwe dynamiek en vaak ook voor een nieuwe manier van werken. Soms is het echter zwaar, moeilijk en emotioneel. In Steenbergen bijvoorbeeld werd er gefuseerd en moesten er drie kerken worden gesloten. In Zundert en Rucphen bleek het onmogelijk om tien kerken tijdens het weekend te blijven bedienen. Ongeveer een jaar geleden is door het Bisdom daarom besloten binnen de parochies Christus Koning en Sint Franciscus twee hoofdkerken aan te wijzen waarin iedere zondagochtend de Eucharistievieringen worden gehouden: de Sint Trudokerk in Zundert als hoofdkerk voor de parochie Christus Koning, de Heilige Willibrorduskerk in Sint Willebrord als hoofdkerk voor de parochie Sint Franciscus. In de overige acht kerken kunnen de parochianen op de zaterdag terecht, met eens in de veertien dagen een dienst in de eigen kern. Dat zorgde voor ophef. Nu is het rustig, al weten de parochianen van andere kerken de parochiekerk nog niet echt te vinden. 

Dat vind ik jammer, want samen kun je zoiets moois wegzetten. Er is in deze tijd en in deze individualistische wereld zó veel behoefte om samen te zijn. De geloofsgemeenschap kan dat samenzijn alleen maar versterken. Het is de kunst om met elkaar een weg te vinden. Met de komst van het coronavirus dacht ik die omslag te zien. Er werd omgekeken naar elkaar en voor elkaar gezorgd. Het blijkt echter dat mensen snel terugschieten in hun oude patroon.

Meebewegen

“Of het priesterschap is geworden wat ik ervan verwacht had? Mijn persoonlijke beeld was dat ik herder zou worden van één parochie en met die specifieke gemeenschap lief en leed zou delen. Dat is nooit van de grond gekomen. Als pastoor heb ik altijd te maken gehad met meerdere parochies, die ook stuk voor stuk een bepaalde eigenheid hebben. Bovendien leven we in een tijd dat de secularisatie zich doorzet. De kerken zijn te groot voor de kleine groepen gelovigen. Via het concept van de missionaire parochie doen we ons best om de kerk naar buiten toe te profileren. Op laagdrempelige wijze proberen we gezinnen als geheel te betrekken bijvoorbeeld communie, vormsel en doop. Een moeilijke tijd zorgt voor uitdagingen, maar dat maakt het ook boeiend. Je moet meebewegen, binnen de lijntjes van het instituut kerk. Een kerk ook die tegenwoordig vooral wordt gedragen door de vrijwilligers. Het is, net als in een huwelijk, geven en nemen, en uiteindelijk proberen om niet uit de bocht te vliegen. Soms moet je water bij de wijn doen. Als priester doe ik niet anders.” 

Het zilveren priesterjubileum van Hans van Geel wordt komende zondag gevierd met een H. Eucharistieviering om 13.30 uur in de Heilige Trudokerk aan de Molenstraat in Zundert.