Johan Verheijen, geflankeerd door huisarts Rob Kolsters (links) en apotheker Ger Heijdra (rechts).
Johan Verheijen, geflankeerd door huisarts Rob Kolsters (links) en apotheker Ger Heijdra (rechts). Foto: Addo Sprangers

Afzwaaiende huismeester Johan Verheijen hét gezicht van De Welborg

Door: Addo Sprangers Algemeen

ZUNDERT - Tot een aantal weken terug was hij in en rond het Zundertse gezondheidscentrum De Welborg een niet te missen figuur. We hebben het over Johan Verheijen. Ruim 12,5 jaar liep hij er als huismeester rond, totdat zijn fysieke conditie hem parten ging spelen. Huisarts Rob Kolsters en apotheker Ger Heijdra zetten hem als bestuursleden van de huurdersvereniging van De Welborg in de bloemetjes.

De rol van huismeester was Johan Verheijen min of meer op het lijf geschreven, zo wordt al snel duidelijk. Hij fungeerde eerder namelijk al jaren als sleutelbewaarder van de dag en nacht geopende benzinepomp op Hazeldonk-Oost. Polshoogte gaan nemen bij onraad of het verrichten van kleine klusjes waren in die hoedanigheid voor hem meer dan vertrouwde zaken. Daarnaast reed hij voor het huisartsenteam, vaak ook samen met de voormalige huisarts Ignace Nolet.

Bouwvakkers

“Dokter Nolet vroeg me of de functie van huismeester bij De Welborg misschien iets voor mij zou zijn”, vertelt Johan Verheijen. “Hij zei tegen me: ‘Je woont hier ook nog eens schuin tegenover aan de Willem Pastoorsstraat’. Toen hebben we een praatje gemaakt en zo is het gekomen”, legt Verheijen uit. “Toen ze De Welborg nog aan het bouwen waren, liep ik hier al rond. Werd ik om half zes ‘s ochtends gebeld door de bouwvakkers die dan bij de Keizersveerse brug waren: ‘Johan, we komen eraan. Doe jij alvast open?’. Tijdens de bouw van De Welborg was het goed opletten geblazen. In de nieuwbouw wordt namelijk heel veel gestolen. Ze komen de computers bij wijze van spreken langs de voorkant binnendragen en langs de achterkant gaan ze er weer uit.”

Politie

Hij vertelt ook over de ramkraak die midden in de nacht een keer plaatsvond bij de apotheek. “En er is ook weleens een ruit ingegooid. De daders moeten razendsnel door de apotheek zijn gerend. Ik was er zó, maar er was niks meer te zien. Wég waren ze. Gelukkig was er niets gestolen. Wel was er een hoop schade en ergernis, want zo’n akkefietje kost ook veel tijd.” Bang om alleen naar binnen te gaan is Johan Verheijen nooit geweest. “Wel eerst goed kijken en schijnen met de lamp, hè? De politie heb ik in al die tijd twee keer gebeld. Eén keer ging het alarm af en dat heb ik toen verholpen. Even later ging het alarm echter wéér af. ‘Dan moet er iets loos zijn’, dacht ik. Toen heb ik voor alle zekerheid maar even de politie gebeld.”

Rechtstreeks

Als huismeester had Johan Verheijen met alle mogelijk zaken te maken: van alarmeringen tot elektriciteit en van het luchtverversingssysteem tot de brandmeldinstallatie. “Ik verzorgde ook alle contacten met de leveranciers en de onderhoudsbedrijven”, vervolgt hij. “Die belden mij rechtstreeks, doordeweeks én in het weekend. De brandmeldinstallatie testten we altijd op zaterdag, want doordeweeks zou dat paniek kunnen veroorzaken. Ach, ik weet natuurlijk van de hoed en de rand, hè? Stond er een deur scheef? Dan zette ik ‘m even recht. Was er een lamp kapot? Dan verving ik ‘m snel.”

Kapotte lift

Die doortastendheid staat ook bij huisarts Rob Kolsters en apotheker Ger Heijdra in het geheugen gegrift. Ze memoreren hoe Johan Verheijen op een zaterdag, nadat hij constateerde dat de lift in De Welborg defect was, een halve dag in de weer is geweest om ervoor te zorgen dat de lift zou worden gerepareerd. “Hij eíste dat gewoon”, aldus het tweetal. Johan Verheijen vertelt in geuren en kleuren hoe hij reageerde toen de reparateur vertelde dat hij niks kon doen omdat het benodigde onderdeel zich in Duitsland zou bevinden. “Hoezo, maandag bende dun irste? Ga ‘t maar halen dan! Die kreupele mensen kunnen hier straks de trap toch niet op. Uiteindelijk hebben ze het onderdeel in Eindhoven gehaald en is de lift dezelfde dag nog gerepareerd.”

Grote pad

Een ander bijzonder moment is de dag waarop hij besloot om een grote pad te redden die in de kelder van De Welborg was beland. “Ik dacht: ‘Da’s zonde van zo’n beest, ik ga hem buiten zetten’. Ik heb een schep gepakt en trok de kelderdeur achter me dicht, maar bedacht me toen dat ik geen sleutel bij me had. Ik belde daarom dokter Nolet met het verzoek me te komen bevrijden. ‘Dat wil ik best doen’, zei hij, ‘maar dat duurt nog wel even, want ik zit in Zweden’. Uiteindelijk is er iemand anders gekomen. Maar de pad heb ik gered.”

Buurtbus

De nu 76-jarige Johan Verheijen vertelt hoe hij op zijn 67ste stopte als chauffeur bij de huisartsenpost, waarna hij ook nog eens zes jaar actief was als bezorger voor de apotheek in Rijsbergen. “Ach, ik ben altijd graag bereid geweest om iets te doen voor de gemeenschap. Ik kan moeilijk stilzitten, maar ik merk toch dat de jaren gaan tellen. Toen ik een tijdje terug in de gaten kreeg dat ik niet meer zo stevig op een trapje sta, was het wel duidelijk dat ik als huismeester zou moeten stoppen. Je moet er toch niet aan denken dat je plotseling valt”. Het betekent echter niet dat Verheijen, die het voorbije jaar zijn opvolger Kees Stoutjesdijk inwerkte, nu volledig op zijn lauweren gaat rusten. “Nee, hoor. Ik rij nog wel altijd met de buurtbus. Dat is toegestaan tot m’n 79ste, als ik gezond ben. Dat blijf ik voorlopig dan ook doen.”



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief