Column Hanneke Marcelis: 'Scouting'

Een hobby hebben waar je passie voor hebt, is natuurlijk prachtig. Voetballers die voor dag en dauw op het veld staan. Gitaristen die oefenen tot hun vingers bloeden. Scoutsleiders die hun vrije tijd opofferen om jeugdleden onvergetelijke opkomsten en zomerkampen te geven. Ik ben er één van die laatste soort. Maar tot mijn verdriet zijn we de laatste tijd niet zo positief in het nieuws. En dat is onterecht. Ik leg graag uit waarom.

Een scoutsleider die drie van zijn scouts brandmerkte op een zomerkamp. Dat nieuws domineerde afgelopen week de media. Bij de groep was het de traditie om een klein ontgroeningsritueel te houden voor de nieuwe leden op kamp. Dan pakte je een brandijzer met de initialen van de vereniging. Doopte je die in de inkt. Stookte je voor de spanning een vuurtje, en vroeg je de rest van de groep om mee te spelen en lekker hard te gillen. En dan drukte je het brandijzer op de blote rug van die kinderen. Leuk grapje natuurlijk. Tenzij dat brandijzer wél gloeiend heet is. En je drie kinderen voor hun leven tekent. Met permanente littekens, en een traumatische ervaring. Het is een horrorverhaal. En het heeft niets met scouting te maken. Net zo min als Jos Brech iets met scouting te maken heeft. Om maar even een ander horrorverhaal te noemen.

Waar scouting wél iets mee te maken heeft, is vriendschap. Samenwerken. Uitdaging. Met zorgen dat iedereen het beste uit zichzelf kan halen. Zorgeloos kan genieten. Met hutten bouwen, tochten lopen, creativiteit en lange avonden aan het kampvuur. Het is wat ik al twintig jaar doe. En wat nog geen seconde heeft verveeld. Ik heb er mijn beste vrienden leren kennen. En mag als leiding nu samen met die vrienden genieten van hoe onze bevers, welpen, scouts en explo's precies hetzelfde meemaken. En van hoe ze na iedere opkomst, weekend en zomerkamp met een lach van oor tot oor en vol verhalen weer naar huis toe gaan.

Ik hoop dat wanneer mensen aan scouting denken, mijn versie van het verhaal het eerste is wat in ze opkomt. Want dat verhaal doet recht aan wat scouting is. Een hobby die met passie door 120.000 Nederlanders wordt bedreven. En het verdient om aan niets anders dan positiviteit te worden gelinkt.