Afbeelding

Column Hanneke Marcelis: 'Collega's

De allereerste Nationale Collegadag. Heb jij het gevierd? Ik in ieder geval niet. Ik wist namelijk niet dat het bestond. En als je pas in de auto op weg naar huis hoort dat je díe dag je collega's in het zonnetje had moeten zetten, dan ben je te laat. Zo simpel is het. Volgend jaar een nieuwe kans.

Blijkbaar is het in het buitenland al veel langer een ding: Collegadag. Maar wij Nederlanders zijn daar altijd iets te nuchter voor geweest, vrees ik. Toch was er een bedrijfje dat het nodig vond om het ook in ons land te introduceren. Dus zet het in je agenda. Voortaan iedere 2 mei: Collegadag. En zo'n gek idee is dat eigenlijk niet, als je het mij vraagt.

Je zit toch iedere dag zo'n acht uur met je collega's opgescheept. En dat is vaak meer dan dat je überhaupt je eigen partner ziet. Uit onderzoek blijkt dat ieder mens in zijn leven zelfs zo'n 80.000 uur doorbrengt met zijn collega's. Laat dat even bezinken. Tachtig. Duizend. Uur. Dan mag je toch wel hard hopen dat je in ieder geval een beetje met ze door één deur kan. En iedereen weet: dat is lang niet altijd het geval. Ik werk pas een paar jaar, en ik heb ook al de nodige collega's meegemaakt waarbij je gillend weg wilde rennen. Ooit ontmoette ik een nieuwe collega die in de eerste vijf minuten al een uitgebreid betoog hield over hoe dieselrijders de meest verwerpelijke mensen van het land zijn. En dat is een verdomd ongemakkelijke eerste ontmoeting, als je een diesel rijdt. En ooit toen ik in mijn tienerjaren een bijbaantje had werd ik gekoppeld aan een meisje waarmee ik 'lekker veel gemeen had', volgens de baas. En dat was waar. We deden ongeveer dezelfde opleiding, we waren even oud, we waren allebei dol op katten. Maar we waren er ook al na ongeveer twee minuten achter dat het daar absoluut ophield. Er was géén klik. Nou, dan zijn de werkdagen lang.

Maar soms. Soms heb je geluk. Dan matcht het ineens wel. Zelfs als je het eigenlijk niet aan ziet komen. Bijvoorbeeld met een collega die in zijn vrije tijd hippe vegan-tentjes afgaat, terwijl je zelf het liefst dagelijks biefstuk eet. Of dan krijg je ineens zo'n collega waarbij je zo betrokken raakt dat ook jij het ineens spannend vindt als haar zoontje af mag zwemmen. Dat maakt de dagen dan toch een stuk leuker. En dat mag best gevierd worden tijdens Nationale Collegadag. Ik zal onthouden dat het bestaat.



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief