Jack Maas viert 40-jarig jubileum bij Jef de Meyer

WERNHOUT – Veertig jaar geleden startte de toen 19-jarige Jack Maas met werken bij Jef de Meijer. En dat doet hij nog steeds. “Er is een boel veranderd door de jaren heen, behalve één ding: ik werk er nog steeds graag”, vertelt de jubilaris.

“Jef was mijn buurjongen”, begint Jack. “Als kinderen speelden we samen. Toen hij zijn bedrijf startte, op de boerderij van zijn vader, heb ik hem nog geholpen het hooi uit de schuur te halen. Kort daarna vroeg hij of ik bij hem kwam werken. Waarom niet dacht ik? Twee minuten lopen naar je werk is wel gemakkelijk. Zeker op maandagochtend als je, net als ik in die tijd, van uitgaan houdt.”

Fijne collega

En zo werd Jack de allereerste werknemer van Jef de Meijer in Wernhout. Het bedrijf, dat dit jaar eveneens zijn 40^e jubileum viert, heeft momenteel ruim 20 werknemers. Waar Jef startte met de in- en verkoop van landbouwwagens en aanverwante producten, levert Jef de Meijer BV nu allerlei werk ‘als het maar met staal te maken heeft’. Van constructiewerken tot machinebouw en dak- en gevelbeplating. Zijn collega’s noemen Jack een rustige, gezellige en gewaardeerde collega, die op zijn tijd van een feestje houdt. Ook Jack is blij met zijn collega’s. “Je moet het samen doen. Zolang iemand niet de kantjes ervan afloopt, heb ik met niemand problemen. Natuurlijk zijn er veranderingen geweest. De automatisering van het tekenwerk bijvoorbeeld en dat ik niet meer het constructiewerk mee ga zetten. Het bedrijf staat niet stil.”

Ontspannen

De boog kan niet altijd gespannen staan. In zijn vrije tijd mag Jack graag naar het wielrennen kijken. Op tv of langs het parcours bij het veldrijden in Loenhout. In de werkplaats staat zijn radio. “Het is er nog eentje van Ter Meulen Post.” Die staat in de zomer onveranderlijk afgestemd op Radio Tour de France. Vissen is Jack’s grootste hobby. Zomer of winter, elke zondagmorgen trekt hij er met een aantal vismaten op uit. “De ontspanning en buiten in de natuur zijn, dat vind ik fijn.” Maandagochtend is de eerste vraag van zijn collega’s: “Wat gevangen, Jack?” Jack lacht: “Dat maakt mij niet uit. De vissen gaan meteen weer terug het water in. Mijn vader ging vroeger vaak op zee vissen. Ik heb heel veel vis gegeten en daarom eet ik het nu liever niet meer.” Als lid van visvereniging ’t Alfertje neemt Jack ook regelmatig deel aan wedstrijden. Op woensdagmiddag rijdt hij na de boterham –die hij thuis gaat eten- altijd langs de leemputten om even bij de vissers te kijken, voor hij weer aan het werk gaat. “Of ik dan niet liever ook aan het water ga zitten? Soms wel, maar mijn tijd komt wel. Voorlopig heb ik nog helemaal geen hekel aan werken. Ik hoop dat ik bij Jef tot mijn pensioen kan blijven.”

BIJDRAGE MIEKE VAN MEER