Afbeelding

Column Eugène de Kok: 'We moeten geduld hebben'

Door: Eugene de Kok Column

Ik schrijf deze zinnen terwijl Marokko speelt tegen Iran op het wereldkampioenschap voetbal. Het is geen goede wedstrijd, zegt de commentator. “Slordig, onnodig”, zijn woorden die ik hem hoor herhalen.

Gek genoeg baal ik tijdens zo'n duel des te meer dat Nederland er niet bij is in Rusland. Hoe beroerder het voetbal, hoe meer je vindt dat Nederland best had kunnen meedoen. Wereldkampioen zouden we niet zijn geworden, maar ik mis de spanning die je voelt als jouw land een wedstrijd speelt. En de gezelligheid. Alleen verstokte sporthaters weten niet hoe leuk het is om in de zomermaanden met vrienden (en een biertje) naar een WK-potje te kijken.

Ik troost me met de gedachte dat het verdriet vele malen groter is in Italië. Ook de Azzuri zijn er niet bij, voor het eerst sinds 1958. Het verdriet van alle Oranjefans valt in het niet bij dat van één Italiaan. Sinds het verlies tegen Zweden vorig jaar lopen ze stuk voor stuk met een van tranen doorweekte zakdoek rond. Ik troost me tevens met de gedachte dat ik niet ben geboren in Liechtenstein, Andorra of Luxemburg of op Tonga, momenteel de nummer laatst op de FIFA-ranglijst en net als de Europese voetbaldwergen, nu en in de verre toekomst kansloos voor WK-deelname. Dan zou ik nog liever ter wereld zijn gekomen in één van de twee laagst genoteerde landen in 2003: Montserrat of Bhutan. Over die twee werd in 2003 namelijk de mooie documentaire ’The other final’ gemaakt. Voor wie deze niet kent, kijk hem op een voetballoze dag.

Bovendien troost ik me in de wetenschap dat ik niet woon in één van de 31 landen die geen wereldkampioen worden. De teleurstelling van een vroege (of late) uitschakeling voel ik dit keer niet. De meeste troost (en vooral hoop) haal ik uit al die grote landen die in het verleden ook een kampioenschap hebben gemist. Frankrijk is het mooiste voorbeeld. Les Bleus misten de mondiale titelstrijd in 1994 op een haar na. Een Bulgaar maakte in blessuretijd van het laatste kwalificatieduel met een onwaarschijnlijke goal een einde aan de Franse droom. Iets meer dan vier jaar later stond Zinedine Zidane met de beker in handen. “De beste wereldkampioen ooit”, kopten de kranten toen. We moeten dus gewoon geduld hebben.[l]



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief