Ad van Thillo: “Tattoo is een vorm van meningsvrijheid”

Ondernemers zijn vaak dag en nacht bezig met hun onderneming. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met...’ gaan we met hen in gesprek en gaan we op zoek naar het bijzondere verhaal dat zij te vertellen hebben. Deze week: Ad van Thillo. 

Hoe ben je zo in dit vak gerold?
“Da’s wel een apart verhaal. Na mijn middelbare scholierentijd heb ik eerst de MTS gedaan en ben ik 3 jaar militair geweest. Toen ben ik aan de slag gegaan bij een firma die machines ontwierp voor de tabaksindustrie. Zo kwam ik bij Philip Morris in Bergen op Zoom terecht. Als project technician plaatste  ik machines  bij filialen van het bedrijf  in alle landen. Ik heb de nodige vlieguren achter de kiezen. Tijdens een van deze reizen zat ik onderdelen te schetsen en mijn buurman, die naderhand Tommy bleek te heten,  zag dit en was onder de indruk. We raakten aan de praat en hij bleek vlakbij Miami te werken als tattoo artiest. Later heb ik voor hem een machine gemaakt en hij bood me daarop een opleiding aan, dit heb ik eerst  gecombineerd met mijn dagelijks werk en dit waren mijn eerste stappen in de tattoocultuur”.

Philip Morris staat bekend als een prima werkgever: best een stap om dan voor jezelf te beginnen, toch? 
“Ja en nee. Natuurlijk was het prima daar, maar ik had  een functie waarin ik wel eens de indruk kreeg dat ik onmisbaar was. Op een bepaald moment had ik echt het gevoel dat ik werd geleefd. Toen ik na een hele lange periode van onafgebroken verblijf in het buitenland eindelijk eens tien dagen vakantie kon houden in Nederland en ik binnen twee dagen te horen kreeg, dat ik weer ergens nodig was en dat dat verder niet ter discussie stond, brak er wat voor mij. Dat was  het laatste zetje dat ik blijkbaar nodig had”.

Bij het begin: bordje op de deur en maar zien wie er binnenkomt of een gelikte  reclamecampagne? 
“Ha, ik heb nooit reclame gemaakt. Weet je, mijn naam was mij wel een beetje vooruitgegaan. Het was bekend dat ik een jaar in Miami had gewerkt en klanten waren benieuwd naar wat ik kon. Dat had een aantrekkingskracht. De grap is, dat wat ik in Amerika heb geleerd eigenlijk hier heel bewust nooit heb toegepast, ik wilde juist een hele andere manier van werken.”

Hoezo: mij lijkt dat iets tatoeëren iets tatoeëren is?
“Daar ben ik het dus totaal niet mee eens. Juist daar zit volgens mij het verschil met veel andere shops. In Amerika was de winkel 24 uur per dag open en als je wilde ging je na vijf minuten met een getatoeëerde koelkast op je billen naar huis. Dat is nu juist niet wat ik wil. Ik vind de essentie van mij vak het contact met mensen. Mensen komen met een bepaalde wens. Een bepaalde afbeelding op een bepaalde plek. Velen hebben moeite om onder woorden te brengen waarom dat is. Ik zie het als de kern van mijn werk om me te verdiepen in klanten. Waarom willen ze dat? Je moet in feite er op toe zien, dat wat ze zeggen, ook daadwerkelijk overeen komt met wat ze afgebeeld willen zien. Als iemand binnen komt met de wens om Pipi Langkous op zijn scheenbeen te hebben, dan kan je na een gesprek eigenlijk best tot de conclusie kunnen komen dat hij liever een afbeelding van the Lion King wil. Da’s nou een flauw voorbeeld, maar begrijp je wat ik bedoel?”

Ja, die begrijp ik, maar als ik toch die Pipi Langkous op mijn been zet en ik krijg er spijt van omdat ik liever haar paard er op had, wat dan?
“Goeie vraag, dat zie ik dan in eerste instantie als een falen van mijzelf. Dan vind ik dat ik blijkbaar iets fout heb gedaan in de voorbereiding. Misschien is dat wel ook een gevolg van het feit dat ik in alles de lat voor mijzelf heel hoog leg. Kijk, natuurlijk kan je laseren en tattoos laten weghalen, maar dat is voor mij nooit een soort ‘geruststellende gedachte’ en dat mag het volgens mij  voor de klant ook niet zijn. Uitgangspunt is, dat je iets doet dat onomkeerbaar is. Het is voor zo veel mensen een vorm van uiting van gevoelens. Eigenlijk is een tattoo een vorm van meningsvrijheid”.

Moet je op dat vlak wel eens mensen weerhouden van dingen?
“Zeker, ga er maar van uit dat je bij mij wel met een meer dan ontzettend overtuigend verhaal moet komen, wil ik een gezichtstattoo zetten. Sluit maar uit dat dat gebeurt. Maar ook in de nek vind ik al een plek die ik mensen sterk ontraad. Het kan ook gaan om simpeler zaken: namen van je vriendje en zo…dat moet je gewoon niet willen”.

Ben je daar onderscheidend van anderen?
“ik vind het belangrijkste dat ik mij in de zaak onderscheid met de sfeer die er is. Kleinschalig met een huiskamer gevoel. En dat dan met gewoon veel aandacht voor de mensen bij het maken van juiste keuzes. Dat en dan met een prima service, uitstekende hygiëne, en een geode nazorg in de vorm van de juiste voorlichting en een goede zalf meegeven, dat zijn de dingen waarop ik volgens mij het verschil maak. Dat verklaart denk ik ook het succes: hier komt echt iedereen binnen, van de steenrijke zakenman tot de AOW-er die een half jaar gespaard heeft voor een mooie blijvende herinnering. En dat kan allerlei achtergronden hebben: van iets heel feestelijks tot een toch mooi aandenken aan treuriger zaken en alles wat daar tussen zit.”

Tot slot de bekende vraag: met wie zou jij wel eens aan de keukentafel willen zitten?
“Daar hoef ik niet lang over na te denken: Max Verstappen. Ik heb grote bewondering voor wat die jongen op zijn leeftijd voor elkaar heeft gebokst en de wijze waarop: een enorme doorzettingsvermogen, vertrouwen op en loyaal met zijn team. En dat allemaal op zo’n jonge leeftijd…petje af! ”[n]

Paspoort:
Naam: Ad van Thillo
Leeftijd: 57 jaar
Burgerlijke staat: gehuwd met Lise Elberts
Bedrijf: tattooshop Rising Sun
Functie: eigenaar
Passie: “ Motorrijden. Voor de oudere lezers van deze rubriek zeg maar het “Born to be wild-idee”. Of het nou korte of lange trips zijn, het geeft mij een heerlijk gevoel van vrijheid”.