‘Er hoefde maar iets te gebeuren of het was raak’

VLISSINGEN - Helge Prinsen portretteert in de rubriek ‘Ik ben Vlissingen’ elke week een van haar stadsgenoten. Met haar korte portretten wil ze bekende en minder bekende Vlissingers in de schijnwerpers zetten en zo een mooi beeld van de stad schetsen waar zij is geboren en getogen.

DOOR HELGE PRINSEN

Hedwig Samson (66). Getrouwd. 8 kinderen uit drie huwelijken. 8 stiefkinderen. Geboren op Curaçao uit Surinaamse ouders. Organiseerde veel evenementen, met name bodybuilding. 

“In ’78 solliciteerde ik bij Pechiney. Kwam via de eilanden Vlissingen binnen. Regen en storm. Dacht: waar kom ik nu toch terecht. So far beyond. Dan eindig je hier. Je kon niet verder.”

“Weet nog dat ik op de terugweg eierkoeken haalde bij bakker Laport in de Badhuisstraat. Niet veel later woonde ik hier. Het klimaat is me altijd bevallen. Als het sneeuwt ben ik blij.”

“De taal was een vreemde gewaarwording. Ik sprak het oude Nederlands. Ook qua beleefheidsvormen. U in plaats van jij. De Surinaamse opvoeding is hard. Klappen als je niet luistert.” 

“In ’82 startte ik de eerste bodybuildersschool in Zeeland. Later zelfs nog een EK georganiseerd. Van de internationale federatie kreeg ik een gouden medaille voor mijn verdiensten.”

“Verder was ik portier bij nachtclub De Schuur. Een prachttijd. Vaak knokken. De vissers. De Molukkers. De mannen van het kamp. Er hoefde maar iets te gebeuren of het was raak.”

“Weet je wat het is? Vlissingers zijn daadkrachtig. Vlissingers zijn échte mensen. Geen bullshit. Na al die jaren blijf ik in Vlissingen. En ik vermoed dat ze me hier ook gaan begraven.”[n]