Chantal Giesbertz: ‘Trouwen is meer dan simpel “ja” zeggen’

Door: Erica van Strien 27 november 2023, 12:00 Algemeen

KLOETINGE - Chantal Giesbertz (49) werkt 32 uur in loondienst en sluit alleen al dit jaar dertig huwelijken, waarvan de helft vanuit haar eigen onderneming Meer dan Trouwen. “Deze naam heb ik gekozen omdat ik van mening ben dat trouwen echt meer is dan alleen maar simpel ‘ja’ zeggen. Er valt heel veel omheen te kiezen en te regelen.”

Ben je zelf getrouwd?

“Nou en of! Mijn man en ik zijn in 2009 getrouwd, hier in Goes. We hebben echt de dag van ons leven gehad. Ik vond het zo geweldig en wilde op slag heel graag weddingplanner worden. Om verschillende redenen heb ik het uiteindelijk toch voorbij laten gaan. Tot het moment dat de gemeente Goes - in 2014 - een advertentie ‘Trouwambtenaar gezocht’ plaatste. Toen zei mijn man ‘Als je nu niet schrijft, dan ben je gek’. Maar ik vond voor een groep praten echt doodeng. Klotsende oksels, vlekken in mijn nek. Twee uur voor sluitingstijd heb ik mijn brief verzonden. Uit tachtig kandidaten gingen er vier door naar de tweede ronde om een ceremonie te doen. Daar zijn we met drie meiden op aangenomen. Het werk is meer dan leuk, maar in de praktijk vond ik de tijd te schraal om het allemaal in goede banen te leiden en er mijn eigen stijl in te vinden. Sinds 2015 ben ik nu ook zelfstandig trouwambtenaar.”

Nou, je wist toen in elk geval dat je het kon en dat je het leuk vindt.

“Ik moet zeggen dat ik het nu leuker vind. Door mijn vlieguren ervaar ik minder stress. Als ik hier thuis wegga heb ik even wat zenuwen, maar eenmaal in de auto is dat weg. Angst om iets te vergeten dat zijn je ergste nachtmerries. Dat je de speech vergeet, of dat er gebeld wordt ‘Waar blijf je?’ Dan, schaterlachend; “Dat valt hard mee hoor, in de praktijk heb ik alleen een keer last gehad van een onwillige printer onder tijdsdruk. Per ceremonie die ik zelf aanneem besteed ik gemiddeld 25 uur. Vaak blijf ik via sociale media verbonden met de mensen die ik getrouwd heb. Als een bruidspaar of een van de gasten zegt dat ik het verhaal van het bruidspaar zo mooi verteld heb, is dat een groot compliment. En regelmatig word ik erg verrast door een nagestuurde attentie zoals een kaartje, chocola, een fles wijn als bedankje. Maar laat ik niet vergeten te vermelden dat ik in deze rol ook op de meest mooie locaties kom.”

Heb je er ook een outfit voor?

“Ja, ik heb mijn eigen toga laten maken in mijn favoriete kleur paars. Als bruidsparen dat op prijs stellen draag ik de toga, maar vaker draag ik gewoon een leuk pak of een jurk. Dit jaar heb ik bijvoorbeeld jumpsuits gedragen en die houd ik daarvoor apart. Daar kom je me niet in tegen als ik boodschappen doe. En - heel eerlijk - ik heb bijvoorbeeld een roze pak met roze hakken eronder. Als ik zo binnen kom, dan valt het ook gewoon stil, daar heb ik die toga dus niet voor nodig. Verder draag ik standaard een headset, zodat ik goed verstaanbaar ben en sta ik niet achter een katheder maar loop rond.”

Herinner je je nog het eerste huwelijk dat je sloot?

“Tuurlijk, al weet ik niet of je dat erin kan zetten”, grijnst Chantal. “Dat was het huwelijk van mijn fysiotherapeut. Het was een gratis huwelijk, zij hadden de ceremonie elders en voor mij was het een oefenmoment. Omdat ik wel iets van zijn achtergrond wist had ik daar een klein verhaaltje van gemaakt. Maar ik ben nogal een flapuit en dan kun je verwachten dat iemand die je kent ook zo met jou omgaat. Stel dat ik op mijn gezicht zou gaan, zou struikelen. Of dat hij zou zeggen ‘Oh, ik had je niet herkend met kleren aan’. We hebben er smakelijk om gelachen.”

Wat is er nodig voor een warme speech?

“Heel veel mensen hebben in hun leven iets meegemaakt wat niet zo leuk is, maar dat heeft die mensen vaak wel gevormd tot wie ze nu zijn. Mijn uitdaging is dat ik die pijn of negatieve ervaring met zachte handen kan verpakken en daarmee een positieve lading kan geven. Het betekent ongelooflijk veel om het wel te benoemen maar zodanig dat het niet meer zo akelig klinkt. Het mag, nee móet er zeker zijn op zo’n dag. Als dat lukt ervaar ik dat als de kroon op mijn werk.”

Wat kom je tegen in je voorbereidingen?

“Zonder overdrijven denk ik dat er rond tachtig procent van de ceremonies wel gedoe is. Ruzies, scheidingen, contact verbroken, mensen die ziek zijn of overleden. De omstandigheden krijgen voor het bruidspaar vaak ongewild de hoofdrol tijdens wat de mooiste dag uit hun leven zou moeten worden. Een voorbeeld: gescheiden ouders die niet naast elkaar kunnen zitten. Ik teken voor het bruidspaar uit hoe ik graag de indeling wil hebben en help hen met wie waar kan zitten. Bijvoorbeeld door beide ouders zodanig een plek te gunnen dat ze elkaar niet zien en toch allebei op de eerste rang zitten.”

Je bent voorstander van een medialoze bruiloft. Vertel!

“In de voorbereiding vraag ik standaard toestemming om een ‘medialoze bruiloft’ af te kondigen. Dat betekent dat alle telefoons op stil staan en opgeborgen zijn tijdens de ceremonie en dat er niets op social media gepost wordt voordat het bruidspaar zelf de gelegenheid heeft gehad. Bovendien is het nogal onbeleefd wanneer het bruidspaar speciaal een fotograaf ingehuurd heeft dat mensen foto’s maken met hun telefoon. Na de ceremonie kom ik thuis met mijn hartjeskoffer. Toga, hakken, hamer, speech, alles zit daarin. Dan heb ik een soort ritueel. Ik gooi alle papieren van het bruidspaar weg, verwijder alle mailtjes. Dan sluit ik het af en is het ook uit mijn hoofd.”

Met wie zou je zelf nog eens aan de keukentafel willen zitten?

“Met een van mijn opa’s of oma’s, allemaal jong overleden. Hoe zouden zij naar me kijken, wat zouden zij ervan vinden?” Dan, druk gebarend: “Wat ik zo geestig vind is dat ik vroeger in de klas zó’n boei kreeg als ik wat zei en nu ontspannen voor een groep sta. Elda, een klassendocent van de beroepsopleiding en voor mij een inspirator, heb ik dit onlangs verteld. Ze was in Zoutelande op vakantie en wij volgen elkaar op FB dus ik wist dat ze dichtbij was. Onder de koffie kon ik haar vertellen dat het met die schuchtere leerling van toen toch helemaal goed gekomen is!”