Rubriek Goes Gezien: Het Zwarte Panterpad

Aanstaande zaterdag is het honderd jaar geleden dat de beroemde Goese voetbalkeeper Frans de Munck in de Westerstraat werd geboren. Zijn straatnaambordje staat nu vijf jaar op sportpark Het Schenge. De foto is afgelopen winter gemaakt, zodat door de kale struiken de voetballers van VV Goes in hun rood-witte tenue nog net te zien zijn.

Als frequent gebruiker ben ik zo vrij het pad in mijn gedachteleven niet bij de officiële naam te noemen. Ik fiets bijna dagelijks liever over het Zwarte Panterpad en in mijn gedachten staat dan daaronder: Frans de Munck (1922-2010), keeper van o.a. VV Goes, 1. FC Köln, DOS en Nederlands Elftal. ’t Is een wat duurder bordje zo, dat wel. Er staat trouwens maar één bordje. Waar dit pad begint of eindigt, weten we niet, want ergens gaan Indira en Frans geruisloos in elkaar over.

Wat was het prachtig geweest als bij de laatste herinrichting van het sportpark vijf jaar geleden het ‘centrale pad’ het Zwarte Panterpad was gaan heten! ’t Is even een administratief werkje voor de aanliggende sportverenigingen, maar zijn die wel zo happy om aan het eindeloze, breedvertakte Geldeloozepad (5B t/m 5J) te wonen? Een mysterieuze naam bovendien, die riekt naar geldtekort en daar willen sportverenigingen vast niet constant bij bepaald worden. Er komt misschien nog wel ’s een herinrichting of een compleet nieuw sportpark: een nieuwe kans voor onze Frans!

Vorig jaar verscheen de biografie van Frans, geschreven door Danny van der Linden; goed boek. Helaas staat de mooiste foto van de Zwarte Panter – althans, in mijn ogen – er niet in. Wel die met filmster Jayne Mansfield en een actiefoto waar het panterige vanaf druipt, siert de cover. De foto die ik bedoel draait nu eens niet om Frans. Het gaat om Humphrey Mijnals, de eerste Surinamer in Oranje, die op 3 april 1960 tijdens een interland tegen Bulgarije twee meter hoog volkomen horizontaal in de lucht hangt om de bal uit Frans’ doelgebied te poeieren – een omhaal heet dat. En Frans zelf? Die zit (!) – voor een moment verslagen – zo’n beetje op de grond, bijna al weer overeind. De Bulgaarse aanvaller kijkt ‘m vuil aan. Maar er is al gefloten; de Bulgaar heeft een overtreding begaan tegen onze Frans. Deze foto geeft de Zwarte Panter iets menselijks, iets laag-bij-de-gronds. Totdat je naar z’n zwarte haar kijkt. Want dat zit zelfs na de botsing onmenselijk onberispelijk.

Tekst en foto: Arend van der Wel