Rubriek Goes Gezien: Al struukelend De Poel in? (2)

Vorige week maandag kreeg het appartementencomplex voor senioren op de hoek Zuidvlietstraat/Westsingel de historische naam ‘de Struikelblok’. Het gebouw dateert van 1988, het is dus ruim dertig jaar naamloos geweest. De directeur van Beveland Wonen noemde deze late naamgeving in de PZC ‘achterstallig onderhoud’. Humor, dat begrijpt u wel. Dat er uiteindelijk toch geld en tijd voor beschikbaar kwam, werd veroorzaakt door een mailtje van Jan Baaijens van pakweg een jaar geleden. Hij gaf daarin de woningcorporatie de suggestie het complex alsnog De Struukelblok te noemen, naar de boerderij die daar tot in 1982 bewoond werd door familie van zijn vrouw, Lenie Baaijens-Duvekot (beiden op de foto; de vader van Lenie werd er in 1910 geboren). Baaijens kreeg aanvankelijk geen reactie en ik was geneigd die stilte te interpreteren als een zwijgende afwijzing, omdat die naam nu eenmaal niet zo geschikt is voor een seniorenwoningencomplex, dat doorgaans een optimistische naam krijgt. Want welke senior wil door zijn huisvesting voortdurend herinnerd worden aan het steeds grotere risico van een (fatale) val? Maar het viel mee; hulde!

Nu prijken prachtige letters op de gevel. Eronder staat een informatiebordje dat de raadselachtige naam niet kan verklaren. In de familie Duvekot leeft deze mogelijke naamsverklaring: langs de boerderij kon je vanuit de stad De Poel in, over een onverhard en onverlicht weggetje… da’s struukelen geblazen natuurlijk. Tja. Misschien was de boerderij een figuurlijk struikelblok in de ruimtelijke ordening, zo dicht bij de toenmalige verdedigingswerken. De boerderij heeft de naam overigens nooit letterlijk gedragen. De naam werd mondeling overgeleverd, maar was wel regelmatig in de Goessche Courant te lezen als plaatsaanduiding van een ongeluk, de aanleg van een wandelpad of georganiseerd ijsvermaak: bij ‘hofstede’ of ‘hoefje’ de Struikelblok.

Nog zoiets wonderlijks: ‘de’ in plaats van ‘het’. Wìj weten blindelings dat het ‘het’ blok moet zijn. Maar als een naam al zo lang bestaat, is het niet zo gek dat het bepaald lidwoord toen en daar anders was dan nu en hier, omdat pas later de taalregels nationaal vastgelegd werden.

Dan is er ten slotte nog de kwestie van ui of uu. In de familie Duvekot leeft de boerderij met uu voort, op z’n Zeeuws. In officiëlere uitingen, zoals in de eerdergenoemde courant, werd netjes de ui gebezigd. Dat het huizenblok voortaan Struikelblok heet in plaats van het door de familie gesuggereerde Struukelblok, dáár zal de familie Duivenhok (o nee, Duvekot) vast niet over struikelen.

Tekst en foto: Arend van der Wel