Ik ben Bergen: De 5 jaar van burgemeester Frank Petter

BERGEN OP ZOOM - 'Je hoeft hier niet geboren te zijn om hier vandaan te willen komen.' Het zijn gevleugelde woorden die ooit zijn opgetekend door de Antwerpse dichter Bert Bevers. Iemand die deze woorden graag uitdraagt, maar ze zelf ook belichaamt is onze burgemeester; Frank Petter.

Op 1 september 2013 begon Frank Petter als burgemeester in Bergen op Zoom. Dat betekent dat hij dit jaar zijn vijfjarig jubileum in die functie viert. Een mooi moment voor een terugblik op zijn jaren hier en de weg naar het burgemeesterschap, samen met de burgemeester zelf.

Protestantse jongen

Burgemeester Frank Petter is een Brabander in hart en nieren. Geboren en getogen in Breda, waar hij tot en met zijn tiende woonde. Daarna verhuisde het gezin naar Bavel. “Mijn ouders hadden daar een oude en vervallen boerderij gekocht. Ik weet nog wel dat een buurman tegen mijn vader zei: ‘Meneer moet in de stad wel heel slecht gewoond hebben, om hier nu voor te kiezen’.”, lacht de burgemeester. Het protestantse gezin kwam daarmee midden in een katholiek bolwerk terecht. ”Ik weet nog goed dat een buurjongetje voorbijfietste en heel hard riep: ‘Petter is een ketter!” Mijn vader moest daar vreselijk om lachen.”

De jonge Frank vond zijn draai in Bavel door de KPJ en andere clubs. Hij kwam ook in aanraking met Bergen op Zoom. “Oom Toon en tante Gonnie waren vrienden van mijn ouders. Tante Gonnie kwam uit Bergen op Zoom. Ik ben toen wel eens mee geweest om de optocht te kijken.”

School, studie en politiek

De eerste kennismaking was op jonge leeftijd daar, maar het duurde nog vele jaren voor Petter onze burgemeester werd. Hij ging in Breda naar de middelbare school, begon daarna aan een studie rechten en ging bij een studentenroeivereniging. “Eerlijk gezegd zat ik meer in een boot dan in de collegezaal.” Hij besloot dat het tijd was om goed na te denken over wat hij precies wilde doen met zijn leven. “Ik was nieuwsgierig naar mijn oorsprong en wilde graag een academische opleiding volgen, maar ik wilde ook met mensen werken.” Petter koos voor een studie theologie, hij was een aantal jaren predikant en promoveerde in 2002 aan de Universiteit van Groningen. Daarna werd hij directeur van het centrum voor Wetenschap en Levensbeschouwing aan de Universiteit van Tilburg. Vervolgens kwamen de eerste stappen in de politiek als lid van de Provinciale Staten van Brabant.

In die functie werd hij gewezen op een vacature in Woudrichem. “Een collega-statenlid vertelde me over het burgemeesterschap in Woudrichem. Het had eerst een hoog Swiebertjegehalte voor me, maar ik kwam erachter dat al mijn interesses terugkwamen in die functie. Werken met én voor mensen, als burgervader groepen met elkaar verbinden, maar ook wonen in een glazen huisje en een goed verhaal kunnen houden.” Hij ging ervoor en kreeg de baan.

‘Het moest zo zijn’

Terugkijkend op deze lang weg zegt Petter nu: “Het is alsof het zo had moeten zijn. Ik heb op een aantal kruispunten in mijn leven gestaan. Het is voor een mens belangrijk bedacht te zijn op die momenten en goed na te denken over wat je wilt doen met je leven. Sommige kansen die je krijgt, moet je aangrijpen.”

Dat gold ook voor het burgemeesterschap in Woudrichem. “Als ik terugkijk op die jaren dan is dat een leerzame tijd geweest. Ik heb daar veel geleerd over samenwerken met de regio, met de raad en het collega, maar ook over contact met inwoners.” Na zeven jaar kreeg hij de kans op een nieuwe stap naar Bergen op Zoom. “Ik kende de stad en regio al. Dus toen hier de functie hier vrijkwam, dacht ik meteen: ‘Die kans moet ik pakken.’.”

Hartverwarmende steun

Dat is nu vijf jaar geleden en in die tijd heeft Petter veel meegemaakt. Een van de gebeurtenissen die veel indruk heeft gemaakt, is de Samenloop voor Hoop. “Ik kreeg de vraag of ik een speech wilde houden, omdat ik zelf te maken heb gehad met kanker. Ik heb daar ontzettend mee geworsteld. Als burgemeester vind ik dat je niet met je privéleven te koop moet lopen. Je moet enigszins afstand houden om goede beslissingen te kunnen nemen. Maar als burgervader, moet je juist wél jezelf laten zien, tussen de mensen staan.”

Petter besloot zijn verhaal te delen. “Tijdens mijn speech had ik het moeilijk met mijn emoties. Ik nam een slokje water en kreeg applaus van de mensen. Dat was ontzettend hartverwarmend. Het deed me goed, want ik weet hoe het voelt als de grond onder je wegzakt, de twijfels en de spanning bij de behandeling en de controles ieder halfjaar. De steun was geweldig en ik kon op mijn manier hen weer steunen.”

Normen, waarden en trots

In zijn tijd heeft hij ook al een aantal bestuurlijk moeilijke dossiers voor de kiezen gekregen. Deze lieten volgens Petter juist de kracht van deze gemeente zien. “Bergenaren houden sterk vast aan bepaalde waarden, zoals zorg voor elkaar. Dat zag je goed toen veel mensen bij Philip Morris zonder werk kwamen te zitten. Daarin trokken we gezamenlijk op. De manier waarop kon over gesproken worden, als die mensen maar geholpen werden. Datzelfde zag je ook bij de vluchtelingencrisis. Inwoners hadden vragen en angsten, maar eerst moeten die mensen geholpen worden.”

Normen en waarden, ze spelen een belangrijke rol in het leven van Petter. “Waarden zijn de grote, haast onbereikbare, doelen in het leven en de normen zijn de manier om daar op aan te sturen. Deze twee samen zorgen voor saamhorigheid, betrokkenheid en voor een samenleving waarin vrijheid geborgd is. Dat is ongelofelijk belangrijk.” Dat belang ziet hij ook in de strijd tegen criminaliteit en ondermijning. “Criminelen zetten onze vrijheden en veiligheid onder druk. Mijn opa heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog in het verzet gezeten en zichzelf in gevaar gebracht voor onze vrijheid. Die gedachte maakt mij ontzettend strijdbaar als het gaat om de aanpak van criminaliteit. We moeten alles doen om die ondermijning tegen te gaan. Ieder succesjes op dat gebied moet gevierd worden. Ook al weten we dat we maar één van de koppen van het zevenkoppig beest hebben afgehakt.”

Een huis en een thuis

Volgend jaar heeft Petter zijn eerste termijn erop zitten. “Dan ben je als burgemeester transfervrij.” Toch hoeven Bergenaren zich niet meteen druk te maken dat Petter en zijn vrouw Elma vertrekken. “We hebben een mooi huis gevonden. Een echt thuis, in een leuke wijk dicht bij de natuur. Elma staat ook middenin de Bergse samenleving, ze heeft haar eigen contacten en voelt zich helemaal thuis. We zijn samen ambassadeurs voor onze gemeente. Kortom, we hebben het hier ontzettend naar ons zin.”

Petter hoopt dat Bergenaren hem vooral als betrokken burgervader zien. “Dat past bij me. Zit in mijn aard. Mensen kunnen samen zoveel bereiken. Dat stralen Bergenaren ook uit. Als je ziet hoe hier creativiteit gecombineerd wordt met oude kennis en tradities, hoe de mensen elkaar helpen en naar de toekomst werken, kun je daar als burgemeester of burgervader alleen maar trots op zijn.”