Goes Gezien, door Arends oog: ‘Muurschilderijen om in te lijsten’

Op blinde muren in Middelburg verschijnen mooie gedichten. In Goes worden die muren heel divers volgeschilderd en we noemen ze dan murals. Mijn kleindochter vindt dat geen fijn woord en heeft het liever over muurschilderijen. Ook goed, misschien wel beter. Ik vond murals eerst ook een raar woord, omdat het lastig uitspreekt en omdat ik dacht dat het een hippe, engelsachtige verlenging was van ons woord muur. Maar nee, het is een bestaand Engels bijvoeglijk naamwoord: mural painting. Toch gek, want in het Engels bestaat ‘muur’ of ‘mure’ niet, dus hoe kan het er dan van afgeleid zijn? Tot zover de talige overpeinzingen. Er zijn nu ruim twintig murals in de stad Goes. Soms verdwijnen er, maar vaker komen er bij. Zo wordt er eentje voorbereid in de Schildersbuurt, waarover de PZC in augustus meldde dat het geen blote man wordt. Heel geruststellend inderdaad.

Toen ik een keer zei dat het heel knap was om zo hoog op een ladder met een kwast zoiets moois te maken, zei mijn kleindochter: ‘Nee opa, dat doen ze met een spuitbus!’ Maar ze heeft niet altijd gelijk, laten we wel wezen. Een leuk gezelschapsspelletje: een eigen top 3 maken en die vergelijken met die van anderen. Dat hebben mijn kleindochter en ik ook gedaan en tevoren afgesproken dat zij poseert bij het schilderij dat van ons samen de meeste waardering krijgt. Ja, ik wist tevoren dat onze voorkeuren zouden overeenkomen.

Dit is de top 3 van mijn kleindochter. Op 3 de gans aan de Bramestraat (“heel creatief!”), op 2 de grote duif op het flatgebouw in Zuid (“zo mooi gedaan!”) en op 1 de drie dieren in één hokje aan de Kastanjestraat, het best te zien vanaf het Jim Morrison(fiets)pad (“erg grappig!”). Dan opa’s top 3. Op 3 het historische kadetafereel in sepia bij de Stadshaven, op 2 staat kleindochters nummer 1 en op 1 de duif aan de Oostwal (“de waardige opvolger van de Goese oerduif: de illegale en uiteindelijk geroosterde duif op het slooppand bij de Ringbrug uit 2012”).

Ons opgeteld-favoriete muurschilderij staat hier dus op de foto, enigszins ingelijst. Het is geïnspireerd door een gedicht van Guus Smulders, dat te lezen is op een grote steen aan het Zuidplein, vlakbij het hok met reiger, gans en kat; drie beesten die je ‘normaal’ natuurlijk nooit bij elkaar zou zetten. Maar op een zo goed als blinde muur mag én kan alles.

Tekst en foto: Arend van der Wel