Goes Gezien, door Arends oog: Van bak naar zak naar …

Toen ik zo oud was als mijn oudste kleindochter nu, mocht ik (of moest ik – dat heb ik verdrongen) twee keer per week vóór het naar school gaan de volle vuilnisbak aan de weg zetten. Déze vuilnisbak. Bijna dan. Want in Naaldwijk stond er niet ‘Goes’ in het deksel geslagen. Het kostte me de afgelopen maanden nog flink wat moeite om voor deze foto een authentieke Goese bak te vinden. Toen ik de moed al had opgegeven, struikelde ik er toevallig op een donkere avond over in de tuin van de familie Fierloos, waarvoor hartelijk dank.

Het was afgelopen oudejaarsdag precies vijftig jaar geleden dat Goes afscheid nam van deze plaatstalen afvalemmer en de plastic KOMO-vuilniszak ging gebruiken. De verzinkte emmer (leeggewicht zes kilo) mochten de bewoners houden, het ophalen ging van tweemaal naar eenmaal per week en het belastingtarief bleef hetzelfde. Die zak is ook al weer heel lang grijze geschiedenis, want we zetten al sinds de jaren ’80 weer een bak buiten. Wat zeg ik? Eerst twee, later drie bakken! En we fietsen geregeld ook nog naar een centrale plek om oude kleding en schoenen, glaswerk, verpakkingsplastic-blik-drinkkartons en, afhankelijk van uw woonplek, ook restafval in een container te deponeren. Daar hebben we klaarblijkelijk moeite om goed te mikken, want er ligt geregeld afval pal naast zo’n verzamelcontainer. Om die reden zet de gemeente daar dan wat bloemetjes buiten. Geen idee of dat helpt, maar je moet wat. In Den Haag is het een nóg groter probleem; Hagenezen pleuren zo’n beetje alles ernaast. ‘Bijplaatsingen’ of ‘sluikstort’ heet dat in ambtelijk-eufemistische taal. Het kost Den Haag ruim zeven miljoen euro per jaar om dat ‘op te halen’.

Vóór 1 januari 1972 gooiden we dus alles wat we kwijt wilden in die ene afvalemmer. Wat is het leven dan nu ingewikkeld geworden, met al die bakken, containers én ook nog een milieustraat! Het is de slagschaduwkant van onze welvaart, zullen we maar zeggen. De overheid is er ook nooit klaar mee. Momenteel bekijkt de gemeente – met uw inspraak! – of er minder vaak restafval (grijze bak) opgehaald kan worden. Of helemaal niet meer, maar dan wel een bak verpakkingsplastic-blik-drinkkartons ophalen. Zet mijn kleindochter wel ’s een van de drie bakken – ze komt er qua formaat net bovenuit – buiten? “Nee, dat doet papa. Soms rij ik wel een lege bak terug.” Goed geregeld, meid!

We wensen u een schoon nieuwjaar, in alle betekenissen van het woord!

Tekst en foto: Arend van der Wel