Laten we wat meer naar elkaar omkijken

Goedemorgen buurvrouw.

Goedemorgen.

Ik heb u al een hele week niet gezien en de gordijnen blijven zo lang dicht, ik dacht ik bel eens even aan.

Gaat het wel goed met U?

Ja, nee, ja, …..eigenlijk niet.

Mag ik even binnenkomen?

Ja, maar ik ben nog niet aangekleed.

Dat geeft niks, ik ben ook niet op z'n zondags.

Nou kom dan maar even binnen. Zal ik gelijk een kopje thee zetten?

Ja, heerlijk.

Ik zie dat u op blote voeten loopt. Is er iets met uw voeten?

Ja, nee, ja eigenlijk wel, ik zal het maar gelijk zeggen. Ik heb al een aantal weken een ontstoken teen en dat gaat van kwaad naar erger. Ik heb al van alles geprobeerd.

Wat heeft u dan geprobeerd?

Nou, sodawater, nagels heel kort knippen, pleisters erop plakken maar niets helpt.

Nou kan ik niet meer in mijn schoenen want dat doet zo pijn. Ik denk dat er 2 tenen ontstoken zijn.

Ja dat snap ik, het ziet er ook allemaal lelijk uit.

Daar moet u toch eens even de dokter naar laten kijken. Vindt u dat zelf ook niet?

Nee, dat wil ik niet.

Maar waarom wilt u niet even naar de dokter? Ik zal rijden.

Nee, dat hoeft niet en dat wil ik ook niet. Dan moet ik naar het ziekenhuis en ik heb allemaal geen vervoer. Dan moet ik de kinderen lastig vallen en die hebben het veel te druk. IK ga wel meer in het sodawater zitten.

Weet je waar ik nu ook aan denk: misschien kunnen we vragen of de wijkzuster langs wil komen. Die kan ook even naar uw tenen kijken en die kan dan misschien wel een pedicure voor u bellen.

Hoef ik dan niet de deur uit?

Nee, de wijkzuster en pedicure komen aan huis. Misschien kunnen zij uw tenen wel beter maken.

Waar woont de wijkzuster?

Nou, ik heb haar telefoonnummer. Zal ik gelijk even bellen dan kunt u zelf uw probleem van uw tenen tegen haar vertellen. Ja, als u dat zou willen doen voor mij. Er moet toch iets gebeuren want zo kan het niet verder gaan. Alvast bedankt. Wat lief van u.

Wilt u nog een kopje thee?