Ode aan het dorp: ‘Ik wil juist dat mijn kind hier in alle rust kan opgroeien’

WOUWSE PLANTAGE - ‘Dit dorp, ik weet nog hoe het was, de boerenkind’ren in de klas, een kar die ratelt op de keien, het raadhuis met een pomp ervoor, een zandweg tussen koren door, het vee, de boerderijen.’ Het zijn de melancholische woorden van Wim Sonneveld toen hij zong over ‘Het dorp’. Maar, waarom willen mensen eigenlijk in een dorp wonen? Wat maakt een dorp zoals Wouwse Plantage of Moerstraten zo fijn? Wij gingen de straat op en vroeger het aan willekeurige voorbijgangers. Zijn zij, net als Wim Sonneveld, ook zo gek op hun eigen dorp?

Leonie Dietvorst en Doeke (2) wonen al zes jaar in Wouwse Plantage. Zelf komt ze oorspronkelijk uit Oud-Gastel maar haar man komt uit Hoogerheide. “We zijn uiteindelijk in het midden gaan wonen.” Een bewuste keuze was het niet. “We hebben meer voor het huis gekozen, maar we zijn uiteindelijk wel blij dat we in dit dorp wonen”, vertelt Leonie. “Het is een heel actief dorp, maar je hebt hier ook hele mooie natuur. Dat is wel één van de dingen waar we heel blij mee zijn: de rust en de ruimte.” Daar tegenover staat wel dat Wouwse Plantage eigenlijk maar weinig faciliteiten heeft. “Ik mis de winkeltjes soms wel. Er is hier echt helemaal niets qua winkels.”

Maar, Wouwse Plantage heeft wel een school. “Dat is enorm fijn. Daardoor is er ook echt een gemeenschap. Er wordt ook veel georganiseerd in het dorp en als er iets georganiseerd wordt, doen mensen daar ook graag aan mee.” Helemaal ‘geïnfiltreerd’ in het dorp is Leonie naar eigen zeggen nog niet, maar dat komt wel steeds meer. “Ik zit bijvoorbeeld ook bij het Oranjecomité. Zo leer je steeds meer mensen kennen.”

De komende jaren gaat de familie Dietvorst dan ook nog niet weg uit Wouwse Plantage. “Ik wil juist dat mijn kind hier in alle rust kan opgroeien. Misschien dat als hij straks naar de middelbare school gaat en buiten het dorp op een sport zit, dat we dan eens verder gaan kijken, maar voorlopig nog niet.”